چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گر عزت نفس در رابطه بین چشم انداز زمان و کیفیت زندگی دانشجویان بود.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس در سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 35000 نفر بود. به روش نمونه برداری چندمرحله ای 251 نفر از میان دانشجویان رشته برق و کامپیوتر دانشکده فنی و مهندسی و دانشجویان رشته مدیریت و زبان دانشکده علوم انسانی انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل نسخه کوتاه پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی ۱۹۹۶؛ سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) و عزت نفس آیزنک ۱۹۷۶ بود. داده ها از طریق روش الگویابی معادله های ساختاری تحلیل شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که عزت نفس اثر ابعاد چشم انداز زمان گذشته منفی (180/ 0-=β، 001/ 0=P) و چشم انداز زمان حال قضا و قدری (088/ 0-=β، 042/ 0=P) بر کیفیت زندگی را به صورت منفی و اثر ابعاد گذشته مثبت چشم انداز زمان (156/ 0=β، 001/ 0=P) و آینده چشم انداز زمان (134/0=β، 001/0=P) را بر کیفیت زندگی به صورت مثبت میانجی گری می کند.
نتیجه گیری: پیشنهاد می شود دست اندرکاران با تدوین برنامه هایی به والدین آموزش دهند که به اولویت بندی فرزندان خود در انتخاب چشم انداز زمان به ویژه چشم اندازهای متعادل تر و همین طور برنامه ریزی ها، هدف بندی ها و عزت نفس آن ها توجه کنند.
خلاصه ماشینی:
از این رو، پژوهش حاضر انجام شد تا با پاسخ گویی به سؤال های زیر، الگویی را طراحی کند که در آن چشم انداز زمان و عزت نفس شاید بتوانند در قالب یک الگو کیفیت زندگی را پیش بینی کنند.
آیا عزت نفس رابطه بین چشم انداز زمان و کیفیت زندگی در دانشجویان را میانجی گری می کند؟ روش پژوهش روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش/جویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس در سال تحصیلی ٩٥-١٣٩٤ به تع/داد ٣٥٠٠٠ نف/ر ب/ود.
بنابراین اکتساب چشم اندازی متعادل که دانشجویان را در راستای اهداف آن ها هدایت می کند، تواناییهای مقابله و کنارآمدن را در آن ها در مقابل ٩٤ فصلنامه روان شناسی کاربردی/ سال ١١/ شماره ١(٤١)/ بهار ١٣٩٦ ضرورت های زندگی بالا می برد و از این رو عزت نفس مثبت تر و کیفیت زندگی بهتری را برای آن ها به ارمغان میآورد از آن جا که چشم انداز زمان تحت تأثیر فرهنگ ، مذهب ، اجتماع ، آموزش و خانواده در دوران اولیه کودکی و نوجوانی آموخته می شود (لاگی، لیگا، بومگارتنر و بایاکو، ٢٠١٢) و بر اساس نتایج پژوهش حاضر بر عزت نفس افراد و کیفیت زندگی آن ها تأثیرگذار است ، پیشنهاد می شود دست - اندرکاران با تدوین برنامه هایی به والدین آموزش دهند که به اولویت بندی فرزندان خود در انتخاب چشم انداز زمان به ویژه چشم اندازهای متعادل تر و همین طور برنامه ریزی ها، هدف بندی ها و عزت نفس آن ها توجه کنند.