چکیده:
هدف : هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر زوج درمانی رفتاری-تلفیقی بر کاهش دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت زوج ها بود. روش : روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری ١٢١ زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره گروه همراه ، مهرآور و دین یار منطقه ٢ تهران در فروردین ١٣٩٥ زوج بود. از بین آن ها ٢٩ زوج که در مقیاس های دل زدگی زناشویی پاینز، ١٩٩٦ و ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (١٩٩١) نمره های بالایی کسب کردند انتخاب و سپس ١٦ زوج با استفاده از روش نمونه گیری هدف مند انتخاب و به شکل تصادفی ٨ زوج در گروه آزمایش و ٨ زوج در گروه گواه جایگزین شدند. زوج های گروه آزمایش ١٠ جلسه ٩٠ دقیقه ای مداخله به شیوه رفتاری-تلفیقی کریستنسن ، اتکینز، باکوم و یی (٢٠١٠) را هفته ای یک جلسه دریافت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیریهای مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در دل زدگی زناشویی (٣٢٧٣=F، ٠٠٠١=P) و ترس از صمیمیت (٢٢٦٤=F، ٠٠٠١=P) در مرحله پس آزمون و پس از ٢ ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به این که دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت ، رابطه زناشویی زوج ها را به شکل گسترده دچار تنش و ناکارامدی میسازد، و از آن جا که مداخله رفتاری-تلفیقی با اصلاح و افزایش تعامل ها بین زوج ها باعث افزایش رضایت و کاهش تنیدگی میشود. از این رو توصیه میشود زوج درمان گران از این روش مداخله ای به عنوان روش درمانی موثر برای کاهش دل زدگی زناشویی و ترس از صمیمیت سود جویند.
خلاصه ماشینی:
"پژوهشگران به منظور بهبود صمیمیت زناشویی و کاهش دل زدگی زناشویی از رویکردهای متعددی نظیر مداخله شناختی-رفتاری و آموزش شیوه های حل مساله هیجان محور و راه حل محور (شیرالینیا، ١٣٩١؛ (اسدپور، نظری، ثناییذاکر و شقاقی، ١٣٩١)، رویکرد دینی و خانواده درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فراشناخت (محمودزاده ، حسینیان ، احمدی و فاتحیزاده ، ١٣٩٣) استفاده کرده اند.
در همین راستا نتایج پژوهش ها نشان داده است رویکرد زوج درمانی رفتاری-تلفیقی با بهبود الگوهای ارتباطی زوج ها، میتواند میزان سازگاری زناشویی و صمیمیت عاطفی و جنسی زوج ها را افزایش ، و هیجان های منفی و تعارض های زناشویی آن ها را کاهش میدهد (عباسی، بگیان کوله مرز، درگاهی و باقریگیوی، ١٣٩٤؛ هویر، اوهان ، رامبو و جاکوبی، ٢٠٠٩؛ یو، بارتل -هارنگ ، دی و گانگاما، ٢٠١٤).
بحث و نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد زوج درمانی رفتاری-تلفیقی باعث کاهش دل زدگی زناشویی و مؤلفه های آن و نیز کاهش ترس از صمیمیت در زوج ها شده و این تاثیر در پیگیری ٢ ماهه ، هم چنان پایدار مانده است .
نتایج پژوهش سوبرال و همکاران (٢٠١٤) نیز نشان داد زوج درمانی رفتاری-تلفیقی به زوج ها میآموزد تا از طریق افزایش احساس امنیت و حمایت ، در دسترس بودن ، پاسخ دهی مناسب به نیاز همسر، ایجاد رفتارهای امن ، روش های افزایش صمیمیت و ارتباط ، آموزش مهارت های ارتباطی درست و مطلوب ، رفتار خود را اصلاح کنند."