چکیده:
ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻋﺮاق از دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺗﺎ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ از ﻗﻠﻤﺮو ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽﻫﺎی اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮد و زﯾﺮ ﻧﻔﻮذ ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ. ﯾﻮرش اﻋﺮاب ﻣﺴﻠﻤﺎن، ﺳﻘﻮط ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن و ﮔﺴﺘﺮش ﺗﺪرﯾﺠﯽ دﯾﻦ اﺳﻼم در ﻗﺮن ﺷﺸﻢ ﻣﯿﻼدی، ﻗﻠﻤﺮو ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪهی ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ را ﻋﻤﯿﻘﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار داد. ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮔﺸﻮدن ﻋﺮاق ﺗﻮﺳﻂ اﻋﺮابﻣﺴﻠﻤﺎن و ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻣﻘﯿﻢ ﻋﺮاق ﻣﯽﭘﺮدازد.
The Land of Iraq between Achaemenid to Sasanian era was an important part of the Iranian imperial Territory and under political, economic, social and cultural influence of Iranians. Muslim Arab invasion, fall of Sasanians and gradual expansion of Islam in sixth century A.D were deeply impressed dominion of overthrown Sassanian empire. author uses historical method to study of political, economic, social and cultural aftermath of conquest of Iraq by Muslim Arabs and its impact on the population of Iranians in Iraq.
خلاصه ماشینی:
"اگر چه دارا نسبت به سنجار شرایط بهتری برای چنین ماجرایی داشت، سنجار در زمان فتوح توسط نیروهای ایرانی اشغال شد چرا که گفتیم آنان پس از نبرد قادسیه خارج شدند (Abū Yūsuf, Kitab al-kharāj (Livre de l'impot foncier) (Paris, 1921), p.
ممکن است ایرانیان برخی از مردم عراق سفلی را مجبور کرده باشند تا پیمان خود با مسلمانان را نقض کنند، اما در کل به نظر میرسد دهقانان سعی داشتند خود را با طرفی که در حال حاضر پیروز است تطابق دهند، و در همین راستا بود که زاد بن بوهیش پیادهنظام ایرانی را در نبرد قادسیه فرماندهی کرد.
تأثیرات درهم آمیختهی واکنش اشراف همزمان با سقوط خسرو پرویز در 628، و شیوهای که دهقانان توانستند به وسیلهی آن به رسمیت شناخته شدن موقعیت و امتیازاتشان توسط مسلمانان در زمان فتوح را تأمین کنند، متمایل به افزایش قدرت و استقلال این طبقه است، به ویژه در شرایط سیال بلافاصله پس از فتوح که آنها زمینهایی را که دولت ساسانی به عنوان ملک شخصی بدانان اعطا کرده بود را حفظ کرده و حتی برخی از زمینهای شاهی رها شده را نیز به نفع خود مصادره کردند.
به طور کلی، تأثیرات حوادث قرن هفتم بر توزیع جمعیت ایرانیان در عراق، بنابر محو پادگانهای امتداد مرزهای جنوب غربی و بیشتر جمعیت شرق دجله پشت مدائن و سپس تمرکز دوبارهی جمعیت ایرانیان در شکل اسرا، موالی و فراریان در شهرهای پادگانی جدید بصره و کوفه بود، در حالی که سرشناسان زمیندار با توافق با مسلمانان به حیات خود به عنوان ملاکان غایب در شهرهای سرتاسر عراق و یا در املاک روستاییشان در حومهی شهرها ادامه دادند."