خلاصه ماشینی:
"بعضیها در کاربرد واژهها اشتباههای خیلی عجیبی کردهاند یکی«شخصیت»را مساوی«شخص» گرفته است، در حالی که اینها یکی کاراکتر است و یکی پرسوناژ ولی آنقدر این غلط مصطلح تکرار شده و خود ما هم تکرار میکنیم که ظاهرا دیگر باید پذیرفت اما همهء ما میدانیم که بههرحال،نظریهها اینطور نیست که همیشه با هم در حال جنگ باشند؛یعنی در سال گفتوگوی تمدنها شاید بعضیها این گرایش را پیدا کردهاند که گفتوگوی نظریهها را هم مطرح کنند.
من فکر میکنم برای اینکه بحث در مسئله بعدی پرهیز از زیاد نمایش دادن آدمهاست اشتباهی که گاهی نویسندهها میکنند و منتقدان هم تشخیص نمیدهند این است که فکر میکنند کسیکه حضور فیزیکی بیشتری در داستان دارد شخصیت اصلی است در نمایشنامه لیرشاه شکسپیر «کردلیا» در بخش مهمی از داستان غایب میشود از بس که این شخصیت شخصیتی زنده است و من فکر میکنم که اگر جلوی دست و پا بود اینقدر عزیز نمیشد بگیرد بهتر است روی تعریفی که دربارهء شخصیت به عنوان یک سازمان و یک سازه ارائه شد و در کنارش مبحثی را که آقای شیخ الاسلامی مطرح کردند مطرح کنیم:واقعا مفهوم شخصیت چیست و آیا تعریفی که اینجا ارائه شد درواقع،تعریفی جامع،مانع و پذیرفته شده است،یا خیر؟ شیخ الاسلامی:بحثی است در شیوههای دلالت.
به علت اینکه ادبیات کهن که گونهاش را در شکل افسانه نشان میدهد همان چیزی است که شما گفتید که متعلق به دوران کودکی بشر است به همین دلیل کودکان هم میتوانند خیلی خوب با آن ارتباط برقرار کنند چون داستان با آفریدن یک واقعیت نو است،دیگر شخصیت هم نشاهای برای انتقال آن واقعیت،نو میشود."