چکیده:
هایدگر برای دست یابی به ذات تکنولوژی می کوشد تا از مفهوم شایع تکنیک عبور کند و به برداشتی نو دست یابد. در این مقاله تبیین شده است که این کار از طریق احیاء مفهوم یونانی علیت صورت می گیرد. برای این منظور او با طرحی ابتکاری، مفهوم ابزار را در کنار مفهوم علیت قرار می دهد و مدعی است که از این طریق ذات تکنیک قابل دست یابی است. تفسیر علیت در دوره پیش سقراطی مورد اعتنای هایدگر قرار گرفته است. اما او تاکید دارد که نظریات افلاطون و ارسطو تمایز جدی با نظر پیش سقراطیان دارد. به نظر می رسد درباره نظریات افلاطون و ارسطو در خصوص علیت، مساله تا حدودی مبهم است. در این مقاله شواهدی ذکر خواهد شد که موید سازگاری آرای این دو فیلسوف با پیش سقراطیان و نتیجتا با اندیشه هایدگر حداقل در برخی موارد است. در نهایت به بررسی این نظر هایدگر پرداخته شده است که وی معتقد است در دوره مدرن در یک تقلیل گرایی افراطی، علیت در چارچوب تنگ و بسته ای ملاحظه می شود و شیوه های علمی جدید در علم را سبب شده است.
خلاصه ماشینی:
"اما حقیقت این است که تفاوت های دو دیدگاه ارسطویی و پیش سقراطی تا آن حد بنیادی نیست که بتوان بر افلاطون و ارسطو خرده گرفت و به همین دلیل است که در اصل - و بدون اینکه هایدگر تصریح کرده باشد- نوع رابطه میان تخنه و اپیستمه که توسط ارسطو بیان شده است ، کمابیش مورد قبول هایدگر است و هایدگر نزدیک به آن معنا را برای بیان نظر خود برگزیده است .
علیت نزد هایدگر با تکیه بر مفاهیم «مسئول بودن» و «آشکارسازی» که به روایت هایدگر از فلسفه یونان از مقومات علیت به معنای پیش سقراطی است ، علیت این گونه تبیین میشود که ویژگی اساسی مسئول بودن عبارت است از شروع و عازم نمودن چیزی برای به حضور رساندن آن چیز و بنابراین مسئول بودن عبارت می شود از نوعی موجبیت و باعث شدن در پیشروی چیزی بر اساس آنچه که یونانیان از مسئول بودن ٣ تجربه میکردهاند.
تفاوتهای دو دیدگاه افلاطونی و ارسطویی از یک سو و پیش سقراطی از سویی دیگر تا آن حد بنیادی نیست که بتوان افلاطون و ارسطو را متهم به انحراف در تاریخ تفکر (حداقل در بحث علیت ) کرد و به همین دلیل است که در اصل - و بدون اینکه هایدگر تصریح کرده باشد- نوع رابطه ای که میان میان تخنه ، اپیستمه و علیت صناعی بیان شده است ، کمابیش مورد قبول هایدگر است ."