چکیده:
تولد اولین فرزند بهعنوان یک رویداد تنشزا میتواند مایه ترس و خشم پدرومادر و آشفتگی رابطه آنها گردد. هدف این پژوهش، تدوین بسته آموزشی غنیسازی زندگی زناشویی با رویکرد متمرکز بر هیجان و بررسی اثربخشی آن بر رضایت زناشویی زوجین پس از تولد اولین فرزند بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی است و با بکار بستن طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و پیگیری دوماهه انجام شد. جامعه آماری زوجین مراجعهکننده به بیمارستانها و مطبهای خصوصی پزشکان زنان و زایمان مناطق (3) و (10) شهر تهران 1395 بود. نمونه پژوهش 28 زن و شوهر (56 نفر) بود که بهصورت در دسترس، گزینش و بهتصادف در دو گروه 28 نفری آزمایش (14 زوج) و گروه گواه (14 زوج) گمارده شدند. گروه آزمایش در نه نشست هفتگی سه ساعته مداخله آموزشی غنیسازی زندگی زناشویی با رویکرد متمرکز بر هیجان بهصورت زوجی شرکت کردند و برای گروه گواه در آن هنگام مداخلهای صورت نگرفت. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ 1989 و پرسشنامه اطلاعات فردی و سنجه شیوههای دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور 1987 بکار برده شد. برآیند تحلیل واریانس چندمتغیری نمرات اختلافی (پیشآزمون-پسآزمون) نشان داد مداخله آموزشی غنیسازی زندگی زناشویی با رویکرد متمرکز بر هیجان بر رضایت زناشویی زوجین (83/129=F و 001/ 0>P) و مولفههای حل تعارض (18/95=F و 001/ 0>P)، رضایت از ارتباط با دوستان (38/99=F و 001/ 0>P)، ارتباط زوجین (03/41=F و 001/ 0>P)، زمینههای شخصیتی (66/ 15=F و 001/ 0>P)، فعالیتهای هنگام فراغت (03/ 41=F و 001/ 0>P) و فرزند پروری (26/ 14=F و 001/ 0>P). در دوران بارداری مادران اثربخش است. همچنین برآیندهای تحلیل آزمون پیگیری نشان داد میان مرحله پیگیری و پیشآزمون تفاوت معنیدار وجود دارد و این روشنگر ماندگاری تاثیر مداخله است. ازاینرو آموزش بسته غنیسازی زندگی زناشویی با رویکرد متمرکز بر هیجان در ماههای 3 تا 6 بارداری مادران در بیمارستانها، مراکز بهزیستی و درمانگاههای مشاوره برای افزایش رضایت زناشویی زوجین تازه والد در دوران بارداری و پس از تولد فرزند پیشنهاد میشود.
Domestic violence is one of the factors affecting the family distress and the separation of couples that its spread rate is significant in Ardebil city. This study conducted in order to determine the effectiveness of self-defense training on improving marital adjustment and family cohesion in women involved in domestic violence. The research method was semi-experimental with pre-posttest design with the control group. The statistical population of this current study comprised of all married women، referring to Ardabil justice in 1394 due to domestic violence. Among them using the available sampling، 30 individuals were selected and assigned randomly to the experimental group (n=15) and control group (n=15). The experimental group received 6 sessions of 75 minutes of defense training (based training package، Jackie et al. 2013). The revised Dyadic adjustment scale (Busby، Crane، Larson، & Christensen، 1995) and family cohesion questionnaire (Samani، 2002) were used to collect data. The gathered data were analyzed by multivariate covariance analysis test. The results showed that self-defense training result in increasing of marital adjustment (F=12/05; P<0/02) and family cohesion (F=40/92; P<0/01) in women involved in domestic violence. This result appears that self-defense training can be resulted in marital adjustment and cohesion via mental Empowerment and decreasing the frequency of domestic violence.
خلاصه ماشینی:
ازآنجاکه آمار طلاق در همه جهان رو به افزایش است و این افزایش تا اندازهای است که برخی از کشورها را با چالش روبرو کرده، ازاینرو در دهه گذشته پژوهشگران زیادی به بررسی عوامل کارساز در پایداریFootNote No="39" Text="stability"/ و رضایت زناشویی پرداختهاند که از برآیندهای این پژوهشها میتوان چنین برداشت کرد که رضایت زوجین از زندگی زناشویی میتواند تحت تأثیر علل یا عوامل آسیبزای منفی مانند وابستگی به مواد همسر، مشکلات مالی و اقتصادی، ناهمسانیهای فرهنگی و دینی، نداشتن مهارتهای لازم ارتباطی، شیوههای دلبستگی ناایمنFootNote No="40" Text="insecure attachment style"/ در زوجین، بیماریهای روانی، جسمی و یا جنسی یکی از زوجین و همچنین علل و یا عوامل تنشزای مثبت مانند گذار به پدر و مادر شدنFootNote No="41" Text="transition to parenthood"/، شمار فرزندان، کامیابی شغلی و اشتغال زنان قرار گیرد (اولیا، 1388).
با توجه به اهمیت انجام این پژوهش که پیشازاین بیانشده، پژوهش به دنبال پاسخگویی به این پرسش بود: 1- آیا مداخله آموزشی غنیسازی زندگی زناشویی با رویکرد متمرکز بر هیجان در دوران بارداری مادران بر رضایت زناشویی زوجین و مؤلفههای آن پس از تولد اولین فرزند مؤثر است؟ روش پژوهش پژوهش با روش نیمه آزمایشی و به کار بستن طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دوماهه با گروه آزمایش و گواه به انجام رسید.
این اثر نشان میدهد که دستکم میان یکی از مؤلفههای رضایت زناشویی زوجین که تحت آموزش غنیسازی زندگي زناشويي بودند با زوجین گروه گواه تفاوت معنیدار وجود دارد (لامبدای ویلکس=19/0، P&lt;0.