چکیده:
نویسندگان و شاعران مسلمان همواره از قرآن و احادیث و روایات و داستان های دینی بهره مند بوده و هستند؛ و بازتاب این بهره وری را در خلال یافته ها و اشعارشان به صورت های گوناگون آورده اند. یکی از امکاناتی که شاعر می تواند به کمک آن ، نقش خیال انگیزی شعر را به ظرفیت های معنا آفرینی آن پیوند زند و قدرت و تاثیر گذاری شعر خویش را بیشتر کند، استفاده از تلمیح است . تلمیح مصدر باب تفعیل به معنای گوشه چشم به چیزی نگریستن ، دیدن و اشاره کردن و آشکار کردن است و در فن بدیع عبارت است از این که نویسنده یا شاعر برای اثبات سخن خود به آیه ای، حدیثی، قصه ، مثل ، یا شعری مشهور اشاره کند. ارزش تلمیح به میزان تداعی بستگی دارد که از آن حاصل می شود. محمد مهدی جواهری و قیصر امین پور دو شاعر مسلمان دوره معاصر عرب و ایران به شمار می روند که اشعارشان در بر دارنده تلمیحات قرآنی و دینی فراوانی می باشد.
در این تحقیق برآنیم که تلمیحات قرآنی را در اشعار دو شاعر بررسی نماییم . نتایج این پژوهش نشان می دهد که تلمیحات جواهری و امین پور بیشتر بر اساس توجه به داستان ها و حوادث قرآنی و دینی بوده است.
خلاصه ماشینی:
بازتاب داستان هاي قرآني در اشعار محمد مهدي جواهري و قيصر امين پور کبري باراني دانشجوي کارشناسي ارشد، زبان و ادبيات عربي، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد کهنوج ، کهنوج ، ايران چکيده نويسندگان و شاعران مسلمان همواره از قرآن و احاديث و روايات و داستان هاي ديني بهره مند بوده و هستند؛ و بازتاب اين بهره وري را در خلال يافته ها و اشعارشان به صورت هاي گوناگون آورده اند.
به همين دليل در اين پژوهش برآنيم به بررسي اشعار محمد مهدي جواهري و قيصرامين پور در ميزان بسامد استفاده از تلميحات قرآني بپردازيم و بيشتر به جنبه هاي داستاني توجه خواهيم نمود زيرا داستان براي همه قابل درک وفهم مي باشد وانسان پيش از آنکه عقلي باشد احساسيت و ناخودآگاه داستان را دوست دارد وبرايش زيباست .
رضا کياني و همکاران در پژوهشي تحت عنوان «جلوه هاي بينامتني قرآن کريم در شعر قيصر امين پور» به واکاوي شيوه هاي اثرپذيري قيصر امين پور که در مباحث زبان شناسي نوين از آن به عنوان تناص ياد مي شود ميپردازد که به صورت عام و کلي بررسي شده است ؛ اما ساختار شعر قيصر به خوبي نشان ميدهد که آيات قرآن بدون اينکه چندان به وضوح جلوه گري کنند، نهفته شده اند؛ بدين معنا که به نظر ميرسد شاعر مفاهيم قرآني را بيشتر به صورت ناخودآگاه در اشعارش منعکس نموده و به جز چند مورد معدود، اشارة مستقيمي ندارد.
-در بين تلميحات ، تلميح به داستان هاي قرآن در اشعار جواهري و امين پور آشکارتر است .