چکیده:
هدف اصلی این مقاله، ارزیابی رابطه بلند مدت بین صادرات و واردات و آزمون پایداری کسری خارجی در کشورهای عضو اوپک طی سالهای 1960-1998 می باشد.برای رسیدن به این هدف از روش همگرایی یوهانسن استفاده شده است.نتایج به دست آمده نشان داده که رابطه بلند مدت بین متغیرهای ذکر شده در کشورهای جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی، کویت و گاین وجود نداشته و در کشورهای اندونزی، امارات، الجزایر و نیجریه این رابطه مشاهده شده است.در کشورهای عراق، لیب و قطر(به دلیل عدم دسترسی به دادهها)و ونزوئلا و اکوادور(به دلیل مانا بودن متغیرها)این رابطه قابل بررسی نبوده است.نبود رابطه همگرایی بین متغیرها بدین معنی است که کسری خارجی پایدار نیست و باید تغییراتی در سیاستهای تجاری ایجاد کرد.
This paper tries to evaluate long-run relationship between imports and exports in OPEC member countries during 1960-1998 as well as to test the foreign deficit sustainability in those countries during the same period of time. The author uses Johansen cointegration method to achieve this purpose. The results indicate that there is no long-run relationship between the mentioned variables in I.R Iran، Saudi Arabia، Kuwait and Gabon، yet the relationship has been observed in Indonesia، United Arab Emirates، Algeria and Nigeria. This relationship could not be surveyed in Iraq، Libya and Qatar (due to data inaccessibility)، and neither in Venezuela and Ecuador (due to stationary variables). Absence of a cointegrated relationship between the variables in variables indicates that the foreign deficit is not sustainable and some changes should be made in trade policies.
خلاصه ماشینی:
"نتایج تخمین رگرسیونهای همگرایی با استفاه از روش انگل گرنجر و بدون در نظر گرفتن شکستگی ساختاری 1 نشان داده است که محدودیت بودجهای بین دورهای در ایالات متحده طی دوره مذکور، نقض شده و کسری جساب جاری پایدار نیست، زیرا رابطه بلند مدتی بین متغیرهای ذکر شده مشاهده نشده است.
ویو و همکاران نیز به تبعیت از هاستد، با استفاده از دادههای فصلی دوره 1973:4-1994:4، معیارهای مختلف از صادرات و واردات کشورهای امریکا و کانادا(کشورهای صنعتی جزء گروه 7-G) و آزمونهای همگرایی(رابطه تعادلی بلند مدت)بین متغیرها وجود ندارد و از این رو، کسری حساب جاری تجربه شده در دورههای گذشته نمیتواند در آینده پایدار باشد.
نتایج حاصل از جدول 1 نشان میدهد که به استثنای اکوادور(که هر دو متغیر PDX، PDM مانا هستند)و ونزوئلا(که تنها متغیر( PDX ماناست)متغیرهای مورد نظر در سایر کشورها متغیرهای نامانا[یعنی(1)I]بوده و بنابراین میتوان از آزمونهای همگرایی استفاده کرد.
از جدول 3 مشاهده میشود که متغیر کسری خارجی تنها در جمهوری اسلامی ایران و اکوادور مانا بوده ولی رابطه همگرایی بین متغیرهای صادرات و واردات وجود ندارد.
به منظور شناسایی رابطه بلند مدت بین صادرات و واردات و آزمون شرط پایداری کسری خارجی از الگوی پیشنهادی هاستد(1992)، و ویو و همکاران(1996)و بیست و شش کشور در حال توسعه با درآمد کم و متوسط(ژا، 2001)مورد بررسی قرار گرفته و نتایج متفاوتی به دست آمده است.
همچنین نتایج آزمونهای ریشه واحد نشان داد که در کشورهای ونزوئلا و اکوادور متغیرهای مورد نظر مانا بوده و بنابراین در این کشورها نیز امکان استفاده از روش همگرایی وجود ندارد.
نتایج آزمون همگرایی در سایر کشورها نشان داد که این رابطه بین متغیرهای صادرات و واردات بدین معنی است که کسری خارجی پایدار نیست."