چکیده:
مدیریت محلی در ایران شامل نهاد شورای اسلامی شهر و شهرداری میباشد، که بعنوان جزئی از نظام مدیریت شهری در وضع موجود تعریف میگردند. از مهمترین آسیب های عملکردی، رفتاری، ساختاری که هم اکنون بر مدیریتهای محلی ایران وارد است، در دست نبودن الگوی جامع خودگردانی مدیریتهای محلی و عدم مسئولیت پذیری واقعی مسئولیتها توسط ارکان مدیریت های محلی و عدم تطابق اختیارات با وظایف ذاتی مدیریتهای محلی و عدم تفکیک وظایف و اختیارات مدیریت های اجرایی ارکان مدیریت محلی نظیر شهرداران و نهادهای تصمیم گیری مدیریت های محلی نظیر شورای شهر و فقدان موجودیت سازمان یافته و مشخصه مدیریتی در این مدیریتهای محلی است. با توجه به پیشینه کوتاه مدت شکل گیری مدیریت محلی به شیوه مدرن، دیدگاههای صرف در مورد مدیریت محلی بسیار محدود است. اما واقعیت این است که تا قبل از بیان مدیریت محلی، شهرها اداره شده اند. مدیریت محلات به عنوان مهمترین عرصه مدیریت و برنامه ریزی مشارکتی، دارای مدیریت غیر متمرکز، مشارکتی با تعاملی است. بنابراین در راستای رفع نارساییهای موجود توسعه اجتماعی و فضایی شهر ساری، تمرکز بر مدیریت و توسعه محلات به عنوان مبنا و ضرورت توسعه نواحی، مناطق شهر ساری، ارزیابی مدیریت محله ای در چارچوب حکمروایی مطلوب شهری، امری اجتناب ناپذیر است؛ چرا که در کنار مشارکت به عنوان مهمترین هدف اجرای طرح مدیریت محلات، توجه به دقت، سرعت، صحت، کیفیت ارائه خدمات، افزایش پاسخ گویی مدیران شهری، کارآمدتر شدن روند مدیریت و خدمات ارائه شده و. . از اهداف مهم اجرای طرح مدیریت محلات است. این پژوهش که با هدف کاربردی و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی زمینه یابی تدوین گردیده است، به این باور رسیده است که اقداماتی نظیر واگذاری بخشی از تصدی های دولتی به مدیریت محلی، ایجاد مدیریت واحد شهری با محوریت شهرداری، تدوین و اجرای سند راهبردی خدمات رسانی بر پایه الگوی حکمروایی شهری، تدوین ساختار تشکیلاتی مدیریت محلی بر اساس ویژگ های جمعیتی، اقتصادی و جغرافیایی، و ... می توانند نقش مهم و تاثیرگذاری در ارتقاء توانمندی مدیریت محلی شهر ساری داشته باشند. هدف کلی این پژوهش به بررسی نقش تصمیمات مدیران محلی در سرزندگی و نشاط شهروندان شهر ساری است.