چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی برافزایش
خودکار آمدی و شادکامی دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه چهار شهر اصفهان
انجام شد. روش: به لحاظ ماهیت و اهداف این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای
اجرای آن از روش نیمه تجربی» پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. با
استفاده از روش نمونه گیری خوشهای تک مرحله تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه آماری
انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (در هر گروه ۲۰ نفر) قرار
گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰جلسه ۹۰ دقیقهای تحت آموزش مهارتهای زندگی قرار
گرفت. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای شادکامی آکسفورد و پرشسنامه خودکار
آمدی شرر استفاده شد. دادها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی تاثیرمعناداری برخود کار آمدی و
افزایش شادکامی دانشآموزان داشته است (P>0/01) .نتیجهگیری: با توجه به این یافته
میتوان نتیجه گرفت که برای افزایش شادکامی و خودکارآمدی دانشآموزان، میتوان از
آموزش مهارتهای زندگی استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی تأثیر معناداری بر خود کار آمدی و افزایش شادکامی دانشآموزان داشته است (01/0>p).
نتیجهگیری: با توجه به این یافته میتوان نتیجه گرفت که برای افزایش شادکامی و خودکارآمدی دانشآموزان، میتوان از آموزش مهارتهای زندگی استفاده کرد.
در این تحقیق نیز سعی شده است ضمن شناسایی عوامل ایجاد نشاط و شادابی و خودکارآمدی درمدارس متوسطهی ناحیه چهار اصفهان، راهکارهای لازم برای ایجاد آموزش مهارتهای زندگی در مدارس اتخاذ شود؛علاوه بر این، تأثیر اموزش مهارتهای زندگی بر شادکامی و خودکارآمدی دانشآموزان بررسی گردد.
از این رو تحقیق حاضر برای بررسی این مسئلۀ مهم طرح شده است آموزش مهارتهای زندگی بر خود کار آمدی و افزایش شادکامی دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه 4 شهر اصفهان چه تاثیری دارد.
برای بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی دانشآموزان از آزمون تحلیل کواریانس یک طرفه استفاده شده است که نتایج آن در جدول (2) ارائه شده است.
بدین معنی که آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی تأثیر معنادار داشته است و سبب افزایش خودکارآمدی دانشآموزان شده است؛ بنابراین فرضیه پژوهشی اول مورد تأیید قرار گرفت.
برای بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر شادکامی دانشآموزان از آزمون تحلیل کواریانس یک طرفه استفاده شده است که نتایج این فرضیه در جدول (4) ارائه شده است.
همچنین یافتهها پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر خود کار آمدی و ابعاد آن (رضایت از زندگی، معنویت، شادی و خوش بینی، رشد و بالندگی فردی، ارتباط مثبت با دیگران و خودپیروی) تأثیر معنادار داشته است و سبب افزایش خود کار آمدی و ابعاد آن در دانشآموزان شده است.
آزمون فرضیه دوم پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش شادکامی تأثیر معنادار داشته است.