چکیده:
زمینه و هدف: درمان های تهاجمی سرطان پستان، به خصوص جراحی و پرتودرمانی منجر به تغییرات منفی در وضعیت بدنی، اختلال تقارن تنه و وضعیت استاتیک زنان می شوند. از این رو هدف از انجام این مطالعه ثبت و ارزیابی تاثیر برنامه تمرینی مقاومتی- جنبش پذیری در منزل بر تغییرات وضعیتی کمربند شانه در میان زنان پس از درمان سرطان پستان بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و شامل 40 زن 65-45 سال مبتلا به سرطان پستان بود که درمان های جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی را کامل کرده بودند. در نهایت 27 زن به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت چهار هفته (چهار جلسه در هفته) در برنامه تمرینی مقاومتی با کش تمرین و جنبش پذیری، با اجرا در منزل، شرکت نمودند. در طول مدت مداخله گروه شاهد هیج تغییری در میزان فعالیت روزانه خود نداشتند. وضعیت بدنی در ناحیه کمربند شانه با استفاده از روش عکس برداری دیجیتال، قبل و بعد از اعمال مداخله ارزیابی شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA (تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره) صورت پذیرفت.
یافته ها: به دنبال اتمام مداخله تمرینی بهبود معناداری در زاویه کایفوز پشتی و راستای استخوان کتف مشاهده شد. فاصله استخوان کتف تا ستون فقرات پس از تمرین بدون تغییر باقی ماند و انحراف راستای کمربند شانه بهبود غیرمعناداری را نشان داد.
نتیجه گیری: بهبود معنادار به دست آمده در دو متغیر کایفوز و راستای کتفی به دنبال برنامه تمرینی کوتاه مدت و در منزل، برای بیماران مبتلا به سرطان پستان، با توجه به محدودیت دسترسی به امکانات اصلاحی- درمانی می تواند قابل توجه باشد. در عین حال با توجه به تغییرات پیشرونده وضعیت بدنی به دنبال درمان سرطان پستان و تغییرات اندک و غیرمعنادار برخی متغیرها به دنبال مداخله، ضروری است مداخله تمرینی اصلاحی برای مدت طولانی تر و در حین یا بلافاصله پس از درمان سرطان پستان نیز استفاده شود.