چکیده:
ولایت مطلقه به معنای سرپرستی و تدبیر مطلق امور عبادی و غیرعبادی (سیاسی و اجتماعی) برای مطلق افراد جامعه است. لذا فقیه از منظر اختیاراتی که دارد به دو شعبه مهم ولایت مطلقه فقیه و ولایت مقید به امور حِسبیّه تقسیم میشود. در ولایت مطلقه گاهی اطلاق ولایت در برابر تقیید آن به امور حسبیّه و برخی واجبات کفایی امّت مطرح میشودو گاه در برابر تقیید آن به احکام شرع اعم از اولیّه و ثانویّه.
مقاله پیشرو به روش تحلیلی - توصیفی، با غور و تدقیق در ابعاد و زوایای موضوع، به واکاوی قید اطلاق و ارتباط آن با ولایتمطلقه و جامعة اسلامی با تأکید بر دیدگاه حضرت امام خمینی(ره) پرداخته و به این نتیجه رسیده است که با توجّه به اینکه واژة اطلاق در بحث ولایت فقیه، نسبی و در عنوان وصفی محصور است، اطلاق ولایت، نسبت به امور حسبیّه مقیّد نمیگردد، به خلاف احکام شرع که حتّی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) استقلال در تشریع ندارد.
خلاصه ماشینی:
حقيقت قيد اطلاق در ولايت مطلقه فقيه با رويکردي بر نظر امام خميني (ره) سيّد محمّد حيدري خورميزي 1 چکيده ولايت مطلقه به معناي سرپرستي و تدبير مطلق امور عبادي و غيرعبادي (سياسي و اجتماعي) براي مطلق افراد جامعه است.
مقاله پيشرو به روش تحليلي - توصيفي، با غور و تدقيق در ابعاد و زواياي موضوع، به واکاوي قيد اطلاق و ارتباط آن با ولايتمطلقه و جامعة اسلامي با تأکيد بر ديدگاه حضرت امام خميني(ره) پرداخته و به اين نتيجه رسيده است که با توجّه به اينکه واژة اطلاق در بحث ولايت فقيه، نسبي و در عنوان وصفي محصور است، اطلاق ولايت، نسبت به امور حسبيّه مقيّد نميگردد، به خلاف احکام شرع که حتّي رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلّم) استقلال در تشريع ندارد.
همچنين ادلة ارائه شده در کتب فقهي براي ولايت فقيه، توانايي اثبات ولايت بر اموال و انفس را بهطور عموم و گسترده، نظير ولايت پيامبر و امام براي فقيه را ندارند، ولي ولايت در مسائلي که جامعه بدان نيازمند است و معمولاً به پيشواي خود مراجعه ميکنند، مانند امور سياسي و اجتماعي، براي فقيه در زمان غيبت ثابت است (موسوي خميني، 1430، ج2: 654).
امام خميني(ره) ميفرمايند: مقتضاي اطلاق عبارت، قراردادن مطلق حکومت (سياسي، قضايي) براي فقيه ميباشد و سؤالي که سائل بعد از آن ميپرسد، دال بر آن نيست که اين مطلب اختصاص به همان مورد سؤال سائل باشد (موسوي خميني، 1384: 30).