خلاصه ماشینی:
"را عزادار و گریان تصویر میکند: صدای باد میآید دوباره شکسته باز هم بغض ستاره گرفته پیش چشم ماه را ابر ببین از شهر شب مهتاب رفته زمین و آسمان دلگیر و تار است به روی شیشهها،گرد و غبار است نمیخواند قناری دیگر آواز دل او هم شکسته،سوگوار است صدای گریه میآید ز هر سو بهاری بود و رفت از این جهان او همه با بغض میگویند امشب: «علی کو؟وای علی کو؟وای علی کو؟» (برگزیدۀ شعر چند شاعر برای نوجوانان،شکوه قاسمنیا، شعر«شب بیمهتاب») بعضی اشعار به مناسبت نیمه شعبان،تولد امام زمان(عج)، سروده شدهاند و انتظار کودک را برای فرج نشان میدهند؛ انتظاری گرم و مشتاقانه: با دستی از شکوفه در انتظار هستم روزی که او بیاید گویی بهار هستم خورشید شاید آن روز از غرب دربیاید یا شاید عمر خورشید آن روز سر بیاید آن روز،آخرین روز از عمر انتظار است پایان فصل سردی >CS< آغاز نوبهار است (آواز پوپک،جعفر ابراهیمی،شعر«بهار») اما بخشی از اینگونه اشعار،در مورد امام خمینی(ره)، رهبری مردم توسط ایشان،وصف سجایای اخلاقی ایشان، ورودشان به کشور و شادی مردم و بالاخره غم و اندوه آنها به خاطر از دست دادن ایشان است: بوسه بر چهرۀ نورانی تو بوسه بر خورشید است گل گرم نفست بر سر من غنچۀ امید است تو بزرگی و عظیمی و عزیز ذرهای ناچیزم در پناه تو که امید منی من پدر را جویم غم او دارم و در پیش تو من غم دل میگویم با تو در قلب پر از غصۀ من شوق یک پرواز است قفسم کوچک و تنگ است ولی با تو درها باز است (برگزیده شعر چند شاعر برای نوجوانان،شکوه قاسمنیا، شعر«تو که امید منی») تعداد اشعاری که به این موضوعات اختصاص یافتهاند، به قدری کم است که میتوان آنها را نام برد!این اشعار فقط اختصاص دارند به مدح پیامبر و چهارده معصوم،شادی به خاطر تولد آنها و غم و اندوه به سبب شهادتشان."