چکیده:
هدف از پژوهش کاربردی حاضر، که از نوع توصیفی ـ تحلیلی میباشد، بررسی وضعیت پایداری اجتماعی و عوامل تبیین کننده آن در بین زنان روستایی میباشد. جامعه آماری پژوهش را زنان روستاهای بالای 20 خانوار شهرستان روانسر تشکیل میدهد که با استفاده از فرمول کوکران 260 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری برآورد شده و با استفاده از روش نمونهگیری چند مرحلهای با انتساب متناسب پرسشنامهها در بین زنان روستایی ساکن در 18 روستای واقع در 6 دهستان شهرستان روانسر به صورت کاملا تصادفی توزیع گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS از ضرایب همبستگی اسپیرمن، کندال تائو و فی لاندا و همچنین، رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد پایداری اجتماعی در بین زنان روستایی شهرستان روانسر با میانگین 3، در حد متوسطی میباشد و در بین شاخصهای 14گانه پایداری اجتماعی، سه شاخص ناهنجاریهای اجتماعی، مسئولیتپذیری اجتماعی و پویایی اجتماعی به ترتیب با ضریب تغییرات 233/0، 236/0 و 238/0، بیشترین اهمیت را در پایداری اجتماعی زنان در محدوده مورد مطالعه داشتهاند. همچنین، نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد پنج متغیر مستقل درآمد شخصی، شغل، همکاری با گروههای ثانویه، سطح تحصیلات و درآمد سرپرست خانوار، در مجموع 67/3 درصد متغیر وابسته را تبیین میکنند.
عنوان مقاله [English]
Analytical of social sustainability and its determining factors among the rural women
نویسندگان [English]
Hamed Ghadermarzi1؛
1Assistant Professor of Geography and Rural Planning, University of Kordistan, Iran
چکیده [English]
The purpose of this applied research study is a descriptive and analytical study of social stability and the factors determining the status of among the rural women. The study population consisted of rural women constitute more than 20 families Ravansar city. Using Cochran formula, 260 of whom were selected using a multistage proportional sampling, questionnaires were distributed among the 18 villages in six districts. To analyze the data, using the software SPSS, using the Spearman correlation coefficient, Kendall's tau and phi lambda, as well as multivariate regression. The results showed that social sustainability among rural women with an average 3 Ravansar Township is moderate. Among the 14 main social sustainability indicators, three indicators of social disorder, social responsibility and social dynamics, respectively, with a coefficient of variation of 0.233, 0.236 and 0.238 are the most important women in social stability. Also multivariate regression analysis showed five independent variables of personal income, occupation, work with the group secondary, education level and income households, a total of 76.3% of the variance in the dependent variable (social sustainability of rural women Ravansar Township) can explain.
خلاصه ماشینی:
نتایج پژوهش پورطاهری و همکاران (١٣٩٠)، با عنوان ارزیـابی و اولویت بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان خرم بید استان فـارس نـشان داد اکثر روستاهای مورد مطالعه (٩ روستا از ١٤ روستا)، به لحاظ پایـداری اجتمـاعی در وضـعیت نامساعد و ضعیفی قرار گرفته اند.
نتایج پژوهش شمس الـدینی و همکـاران (١٣٩٥) بـا هدف سنجش پایداری اجتماعی در سـکونتگاه هـای روسـتایی شهرسـتان جـوانرود نـشان داد وضعیت کلی پایداری اجتماعی در محدودۀ مطالعاتی بـا میـانگین ٣/٨٦، در وضـعیت مناسـبی قرار داشته است و درآمد، بعد خانوار، دسترسـی بـه وسـایل ضـروری زنـدگی ، تحـصیلات و مالکیت اراضی ، مهم ترین متغیرهای اثرگذار بر پایداری اجتماعی روستاییان ساکن در شهرستان جوانرود هستند.
بـا وجـود شـرایط مناسـب شاخص مسئولیت پذیری اجتماعی در بین زنان روستایی شهرستان روانسر نتایج نشان مـی دهـد در بین مؤلفه های این شـاخص ، دو مؤلفـۀ احـساس مـسئولیت در انجـام امـور شخـصی و احـساس مسئولیت در انجام امور خانوادگی به ترتیب با ضریب تغییرات ٠/١٨٣ و ٠/١٨٩، بیشترین اهمیت و دو مؤلفه احساس مسئولیت در قبال روستا و مسئولیت پذیری در انجام امور روسـتا بـه ترتیـب بـا ضریب تغییرات ٠/٣٠٠ و ٠/٣٠٢، کم ترین اهمیت را در وضعیت شاخص مذکور داشته اند.
Assess and prioritize social sustainability in rural areas of Delfan Township by using the Vikor model (Case study: Rural districts in Khave Shomali), Journal of Regional Planning, 3(11): 65-78.
Safari Aliakbari, M & Jamini, D (2017), Spatial Distribution Social Sustainable Indicator in Rural Settlement in Western of Iran (Case Study: Avramanat Area, Kermanshah province), Regional Planning Journal, 6 (24): pp: 141-152.