چکیده:
هدف این نوشته آشکار نمودن منشاء و بنیانهای روایت سینمایی، یعنی امکانها و ضرورتهای آن، است. روایت سینمایی به مثابه رفتار انسان ریشه در ذات و نحوۀ هستی انسان دارد و ضرورتاً برآمده از ذات انسان است. در این مقاله از منظر پروای وجود، یعنی از منظر یکی از وجوه بنیادین انسان، و با راهنما قرار دادن نگرش کلی هایدگر به هستی به ماهو و هستیِ انسان و حقیقت یا ناپوشیدگی و با روشی توصیفی-تحلیلی سعی در تبیین ضرورتها و امکانهای روایت به مثابه زبان، امکانها و ضرورتهای مونتاژ سینمایی بر مبنای حضور نامتعین و آموختههای انضمامی برآمدهایم، و در نهایت و پس از بررسی روایت از این سه زاویه روشن خواهد گشت که پروای وجود به مثابه سرشت ذاتی انسان که دغدغۀ حقیقت یا ناپوشیدگی موجود و وجود را دارد، و از آن رو که باهم-بودن و لذا زبان به ماهو زبان، و نیز آموختههای انضمامی را ضرورت میبخشد، مبنای بروز رفتاری همچون روایت سینمایی در انسان است.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله ازمنظر پروای وجود، یعنی ازمنظر یکی از وجوه بنیادین انسان، و با راهنما قراردادن نگرش کلی هایدگر به هستی، به ماهو و هستی انسان، و حقیقت یا ناپوشیدگی، و با روشی توصیفی ـ تحلیلی درصدد تبیین ضرورتها و امکانهای روایت بهمثابة زبان، امکانها و ضرورتهای مونتاژ سینمایی، برمبنای «حضور نامتعین و آموختههای انضمامی» برآمدهایم، و درنهایت و پس از بررسی روایت از این سه زاویه روشن خواهد شد که پروای وجود بهمثابة سرشت ذاتی انسان، که دغدغۀ حقیقت یا ناپوشیدگی موجود و وجود را دارد، و ازآنرو که باهمبودن و لذا زبان بهماهو زبان و نیز آموختههای انضمامی را ضرورت میبخشد، مبنای بروز رفتاری همچون روایت سینمایی در انسان است.
ازسویدیگر، انسان، بهمثابة هستندهای که معنابخش تمام هستندگان درونجهانی و وضعیتها و کلیتها و نیز رفتارهای خویش است (هایدگر 1391: 203)، خود درطول تاریخ حیاتش متحمل تغییر ماهیتی بنیادین میشود که بهتبع آن پیرامون وی از این تغییر ماهیت متأثر میگردد هایدگر بنیان انسان را «پروای هستی» میداند و در نخستین اثر بزرگش و نیز در اغلب آثار دیگرش ماهیت انسان و رفتارهایش را با اولویتبخشی به پروای وجود تبیین و توصیف میکند.
هایدگر در این قطعه درواقع به مهمترین «امکان» ارتباط اشاره میکند؛ در ارتباط ازآنرو که گوینده و شنونده یا مخاطب هم ـ یافتحال و هم ـ فهم (یعنی صاحب فهم مشترکی از جهان) هستند یا بهبیانی روشنتر «هستی مشترکی» دارند، آنچه در گفتهای اظهار میشود پیشاپیش ازسوی شنونده فهمیده شده است.