چکیده:
بسیاری از نسخههای خطی فارسی «کتابخانه ملی فرانسه» در پاریس از سرزمین عثمانی به
آنجا رسیدهاند. پررسی علامتهای مالکیت و مهرهای روی این نسخهها بس آموزنده هستند. برخی از
این اسامی در سیسیل عتمانی! یافت و پارهای دیگر در فهرستهای تا ریخنگاری باشرح
حالنامههاء ی عثمانی سدههای دهم تا دواز دهم هچری (شانز دهم تا نوزدهم میلادی). این تحقیق. افزون
بر این . اهمیت زبان فارسی در تحصیل و آموزش دبای عتمانی و شمار فراوان شخصیهایی را نشان
میدهد که در امپراتوری عتمانی. اگر هم به زبان فارسی نمینوشتند. حداقل به آن زبان مطالعه
میکردند.
خلاصه ماشینی:
"مثلا مهرگردی به نام پیری ابن خلیل در ابتدای چند کتاب دیده میشود : یک تاریخ عثمانی به زبان فارسی (تکمله برای نسخههای دیگری که تملک این شخص را دارند و در این فرصت بدانها دست یافتیم میتوان بدین منابع رجوع کرد:مرعشی، ج 30، ص 175ـ176؛ عکسی مرکز احیاء، ج 4، ص 49ـ50 نسخه اصل در کتابخانه واتیکان رم؛ سنا، ج 2، ص 255؛ دانشگاه تهران، ج 2، ص 276ـ280 و ج 6، ص 2221 و ج 13، ص 3071ـ3072؛ نشریه، ج 6، ص 679ـ680 و ج 10، ص 114ـ 115 (در دانشگاه آن آربر میشیگان)، و ج 11، ص 288 (در دانشگاه لس آنجلس)؛ ملک، ج 1، ص 525 ـ526؛ کتب ادبی عرفانی کاخ گلستان، ص 368ـ369؛ فهرست ناتمام سلطنتی، ص 308ـ309 و 587 ـ590؛ مدرسه نمازی خوی، ص 30ـ31 و 55 ـ56 و 190ـ191؛ کوپریلی، ج 2، ص 110 و ج 3، ص 227؛ «الروضة الفروسیة والحضیرة القدسیة» در مجلة العرب، ج 11ـ12، س 25، جمادیان 1411ق؛ سلیمانیه، ج 1، ص 172 و 321 و ج 2، ص 524 (اوراق عتیق).
1 بسیاری از وزراء و صدراعظمهای عثمانی اهل مطالعه و مجموعهداران نسخههای خطی فارسی بودهاند،که از میان آنان میتوان چند نام را ذکر کرد ، همچون مصطفی در سالهای 923ـ927ق که نسخه دیوان جامیرا داشته (تکمله فارسی ، شماره 552) و آن را در استانبول تذهیب کرده بوده است (رک : فرانسیس ریشار ،1997م ، شماره 89 )."