خلاصه ماشینی:
"خیزش بعدی از اوایل دهه 1990،همراه با پیشرفت و گسترش کاربرد شبکه اطلاعرسانی"اینترنت"،تحت تاثیر دگرگونیهای سریع فنآوری نوین ارتباطات و اطلااات و به ویژه امکانات جدید توسعه خطوط فیبرنوری و رمزگذاری و رمزگشایی دیجیتالی،پیامها و اطلاعات مورد انتقال از طریق شیوههای سهگانه ارتباطی(ارتباطات گوهی رادیو-تلویزیونی،ارتباطات دور و ارتباطات رایانهای)و ب سخن دیگر،براثر همگرایی این شیوههای ارتباطی و کاربردی شدن ابزارهای چند رسانهای برای انتقال همزمان اصوات،تصاویر،دادها و اطلاعات،کوششهای ویژهای در ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای صنعتی، برای ایجاد بزرگراههای اطلاعاتی آغا شد(49).
همچنین،در حالی که تعداد رایانههای موجود در ایالات متحده آمریکا بیش از کل جهان میباشد و از هر سه نفر آمریکایی،یک نفر هر روز به صورت منظم از اینترنت استفاده میکند،با وجود این،رایانه و پست الکترونیک در این جامعه نیز شکاف بین تحصیلکردگان و کمترآموختگان را عمق بخشیده است،شکافی که در تمام جنبههای زندگی آنان احساس میشود(69).
با وجود این،در شرایط نوین توسعه سرمایهداری جهانی که بر مقرراتزدایی، خصوصیسازی و آزادسازی فعالیتهای اقتصادی و جهانیسای هر چه بیشتر زمینههای صنعتی،تجاری، فرهنگی،ارتباطی و اطلاعاتی استوار شده است و منافع شرکتهای بزرگ فراملی در عمل بر منافع مردم جهان پیشی گرفته است،امکان موفقیت برنامهها و سیاستهای سازمانهای بین المللی(دولتی و غیردولتی)برای ایجاد بستر لازم جهت توسعه ارتباطات و اطلاعات در همه کشورها بسیار ضعیف است و چشمانداز امیدبخشی برای آن قابل تصور نمیباشد،تا آنجا که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ژوئن 2002 اعلام داشت:شکاف دیجیتالی احتمالا اقتصادها و ملتهای بسیاری از کشورهای در حال توسعه را باز هم بیشتر در حاشیه قرار خواهد داد(70)."