چکیده:
دستیابی به هدف کنترل و کاهش انتشار دیاکسیدکربن نیازمند شکلگیری توافق بین کشورها در سطح منطقهای و جهانی است. کشورهای عضو اوپک بهدلیل سهم بالای سوختهای فسیلی، انتشار دیاکسیدکربن بالایی را تجربه میکنند. آگاهی از توزیع انتشار دیاکسیدکربن در این گروه از کشورها، نقش مهمی در طراحی سیاستها به منظور کنترل و کاهش انتشار دارد. هدف این مقاله، بررسی همگرایی یا واگرایی در سرانهی انتشار دیاکسید کربن در بین کشورهای عضو اوپک با تمرکز بر نقش کیفیت نهادها میباشد. به منظور دستیابی به این هدف، در چارچوب مدل رشد سولو سبز، از روش گشتاورهای تعمیمیافته (GMM) برای دادههای ترکیبی کشورهای عضو اوپک در شکل پویای آن برای دورهی 2015-1996 استفاده میشود. نتایج برآورد مدل تجربی، نشان میدهد همگرایی مطلق و شرطی در سرانهی انتشار دیاکسیدکربن در کشورهای مورد بررسی وجود ندارد و جریان تکنولوژی اثر منفی و جمعیت شهری و رانت منابع طبیعی اثر مثبت و معنادار بر انتشار دیاکسید کربن دارند. همچنین کیفیت مقررات، اثر منفی و معنادار و کارایی دولت، اثری مثبت و معنادار بر سرانهی انتشار دیاکسید کربن در کشورهای مورد مطالعه دارند. با توجه به واگرایی در سرانهی انتشار دیاکسید کربن، تلاش مقامات در کشورهای عضو اوپک در جهت همگرایی با نقش محوری کیفیت مقررات میتواند نقش مهمی در کنترل و کاهش انتشار سرانهی انتشار دیاکسیدکربن داشته باشد.
طبقهبندی JEL : C54, F53, F64, Q47
The control and decreasing CO2 emissions are needed in global and regional agreements among countries. Because of the high share of fossil fuels in energy consumption، the OPEC countries emit more CO2. Understanding the distribution of CO2 emissions in this group of countries، have an important role in policy designing to control and decrease in CO2 emissions. The aim of this paper is to test convergence or divergence in per capita CO2 emissions among OPEC countries focused on the quality of institutions. In order to achieve this purpose، we used GMM by a green growth Solow model for panel data from OPEC countries over the period of 1996-2016. The results show the absolute and conditional convergence hypothesis is rejected. The technology has a negative and urban population and natural resources rent have a positive effect on per capita emissions. Also، the regularity quality and government effectiveness have a negative and a positive effect on per capita CO2 emissions، respectively. In accordance to divergence in per capita CO2 emissions، the authorities of OPEC countries should consider negotiations focused on quality of institutions to control and decrease in CO2 emissions.
خلاصه ماشینی:
نتایج برآورد مدل تجربی ، نشان می دهد هم گرایی مطلق و شرطی در سـرانه ی انتشار دی اکسیدکربن در کشورهای مورد بررسی وجود ندارد و جریـان تکنولـوژی اثـر منفـی و جمعیت شهری و رانت منابع طبیعی اثر مثبـت و معنـادار بـر انتشـار دی اکسـید کـربن دارنـد.
٢- فرضیه ی هم گرایی در سرانه ی انتشار دی اکسید کربن در دهه های اخیر فرضـیه ی هـم گرایـی در موضـوعات مختلـف اقتصـادی از جملـه اقتصاد محیط زیست بیشتر مورد توجه قرار گرفته است .
Safavian, Graham and Gonzalez 5.
Bernard, Fischer and Fox 7.
Zhao, Burnett and Lacombe 3.
مدل نهایی این مطالعه به صورت زیر بـوده کـه بـا اسـتفاده از روش های اقتصاد سنجی مدل پانل پویا، برای کشورهای عضو اوپک برآورد می شود: براساس ادبیات هم گرایی ، اگر رابطه ی (١٣) بدون در نظر گرفتن متغیرهای برون زا، یعنی متغیرهای بردار Xit برآورد شود، چون െɔ ɀൌ تعریف شده است ، اگر پارامتر γ مثبت باشد، نشان از وجود هم گرایی مطلـق و اگـر ایـن پـارامتر منفـی باشـد، نشـان از واگرایی مطلق دارد.
بـر ایـن اسـاس ، کارایی ضعیف دولت ها در کشورهای مورد مطالعه ، نقش اصلی در افزایش سرانه ی انتشار دی اکسید کربن دارد و نتایج به دست آمده با ادبیات نظری و تجربی سازگار است .
Environmental quality and pollution-augmenting technological change in a two-sector endogenous growth model, Journal of Public Economics, 57(3), 369-391 15.
Growth and pollution convergence: Theory and evidence, Journal of Environmental Economics and Management, 62(2), 199-214.