چکیده:
با توجه به اهمیت بخش کشاورزی در تولید، اشتغال و ایجاد امنیت غذایی، کشورهای گوناگون جهان اعم از توسعه یافته و یا در حال توسعه، از راههای گوناگون این بخش را مورد حمایت قرار میدهند. در این مطالعه اثر درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر امنیت غذایی کشور در چارچوب الگوی خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی در دوره زمانی 1392-1378 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه حاکی از وجود اثر مثبت درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر شاخص امنیت غذایی کشور در دوره مورد بررسی است. بر این اساس، به ازای افزایش یک درصدی درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی، مقدار شاخص امنیت غذایی 21/0 درصد در بلندمدت افزایش خواهد داشت. لذا، اعمال سیاستهایی در راستای افزایش حجم تجارت، بویژه افزایش تولید با استفاده از فناوریهای متناسب منطقه، صادرات محصولات بخش کشاورزی و حمایت از تولیدکنندگان این بخش بمنظور کاهش هزینههای تولید و افزایش کیفیت و بهرهوری ضروری است. همچنین، افزایش تمایل به سرمایهگذاری بخش خصوصی در بخش کشاورزی و گسترش صنعت بیمه محصولات کشاورزی برای کاهش ریسک و نااطمینانی و تشویق کشاورزان در راستای تولید بیشتر و بهتر محصولات و افزایش حاشیه امنیت غذایی، اجتناب ناپذیر است.
In the present study، the effect of the degree of trade openness of agricultural sector on food security of the country has been investigated in the form of self-regression model with distributions in the period of 1999-2013. The results of the study indicate that the degree of openness of agricultural trade on the country's food security index is positive. Accordingly، for one percent increase in the degree of openness of agricultural trade، the index of food security would increase by 0.21 percent in the long run. Therefore، policies to increase production by using the appropriate technology for export in order to reduce production costs and increase the quality and productivity are recommnded. Also، increasing incentives to private sector investment and expansion of agricultural insurance to reduce risk and uncertainty and encourage farmers to produce quality products is inevitable.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اهمیت و نقش تجارت خارجی و افزایش سیاست های حمایتی در ایجاد رضایت مندی تولید محصولات کشاورزی به وسیله تولیدکنندگان بخش و هم چنین ، جایگاه ویژه این محصولات در سبد مصرفی خانوار و تامین مواد ریزمغذی مورد نیاز برای برقراری امنیت غذایی آنها، در این مطالعه اثر درجه بازبودن تجارت بخش کشاورزی بر امنیت غذایی مصرفکنندگان کشور در چارچوب الگوی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی مورد ارزیابی قرار گرفته است .
نتیجه گیری و پیشنهادها در این مطالعه ، اثر درجه بازبودن تجارت از بخش کشاورزی بر شاخص امنیت غذایی کشور در چارچوب یک الگوی اقتصادسنجی و روش خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی در دوره زمانی ١٣٩٢-١٣٧٨ مورد تحلیل قرار گرفت .
افزایش استفاده از فناوری در راستای تولید محصولات کشاورزی، منجر به بهبود بهرهوری و از راه آن رشد بخش کشاورزی خواهد شد که این رشد به گونه مستقیم و یا غیر مستقیم به بهبود وضعیت خانوارهای شهری و روستایی کمک کرده و با افزایش دستمزدها، کاهش قیمت مواد غذایی و تقاضای بیش تر برای کالاها و خدمات واسطه ای همراه میشود که در نهایت ، دارای اثراتی مثبتی بر وضعیت تولیدات داخلی و در نهایت ، امنیت غذایی کشور میباشد.
Estimation of Food Security Situation at Household Level in Rural Areas of Punjab, International Journal of Agriculture & Biology, 6(3), 483-487 -Bashir, M."