چکیده:
دیپلماسی محیطزیست پدیدهای است که نهادینه کردن آن در جامعه جهانی، تدبیری بینالمللی میطلبد، همانگونه که تاکنون اقدامات حقوقی گوناگون وگامهای موثری در جهت صلح وامنیت بینالمللی از جمله تصویب توافقات، معاهدات،کنوانسیونها و پروتکلهای بینالمللی برداشته شده است. در این راستا اقدامات موثر تابعان حقوق بینالملل در تقابل با مخاطرات زیستمحیطی (اکوتروریسم) موسوم به «ضمانتهای مشترک» پدیدارگشته و به نظر میرسد تحرکات منسجمتری نسبت به قبل در راه مبارزه با پدیدههای نوظهور شکل گرفته است. این روند همگام با همکاریهای مستمر بینالمللی نتیجه بخش می باشد، اگرچه این یک حرکت لازم در سطح بین المللی تلقی شده، اما کافی به نظر نمیرسد و بایستی قاعده اقدام در این خصوص تا مرحله نهائی که همانا حذف مخاطرات جهانی زیست محیطی است، انجام پذیرد.
این پژوهش با هدف تببین جایگاه دیپلماسی بینالمللی به منظور مقابله با اکوتروریسم انجام شده است و با بهکارگیری روش مطالعه تحلیلی در صدد بررسی وضعیت حقوقی موجود و نشان دادن خلأهای حقوقی برای کاربست رهیافت دیپلماسی بینالمللی محیطزیست میباشد. در پایان نیز راهکارهایی برای تقویت ابزارهای حقوقی و سیاسی موجود پیشنهاد گردیده است.
خلاصه ماشینی:
دیپلماسی و حقوق بین الملل محیط زیست ، ضمانت های مشترک، قواعدآمره ، تعهدات بین المللی و همکاریهای بین المللی، مقابله با مخاطرات زیست محیطی مقدمه اقدامات و ضمانت های مشترک در سطح بین المللی براساس قواعد تضمین کننده ارزش های جهانی ومنافع جامعه جهانی پدیدار گشته اند،آنچنانکه این قواعد همانا تعهدات بین المللی لازم الاجرا١ برای کشورها، افراد،گروه ها وسازمان های بین المللی هستند.
اما این مدیریت مشترک جامعه جهانی در جهت حمایت از منافع مشترک است که باعث توسعه قواعد متعارف وحمایت از ارزش های بنیادی در چارچوب حقوق بین الملل عمومی با یک سیستم ضمانتی میگردد.
(١٩٧ :٢٠٠٥ ,Allott) این چارچوب نیز در فرآیند توسعه حقوق بین الملل محیط زیست اثر گذار بوده آنچنانکه مجموعه قواعد بین المللی زیست محیطی بر تعهدات مشترک بین المللی تحت تدابیر قواعد سخت و قواعد نرم تاکید داشته است .
(٢١٣ :٢٠٠٧ ,Ntoubandi) در این راستا اقدام به مبارزه گسترده با جرائم بین المللی توسط دولت هائی انجام میپذیرد که این قدرت را ورای محدودیت های تعیین شده توسط حقوق بین الملل برکشتیها یا هواپیماهای پرواز کننده با پرچم کشور دیگر یا در قلمرو دولت دیگر جهت پایان دادن به اقدامات خرابکارانه و تروریستی و مسئول نشان دادن افراد تحت قواعد بین المللی به کار میگیرند.
هر چند برای مقابله با تروریسم بایستی توجه ویژه ای به این حقیقت داشت که تحرکات ممنوع تروریستی انجام شده توسط افراد یا گروه های سازمان یافته برای دستیابی به اهداف مشخص ، بدون حمایت دولت ها اساسا حمله به ارزش ها ومنافع جامعه بین المللی است ، حتی اگر این حملات مستلزم نقض حقوق یک یا چند دولت باشد.