چکیده:
این مقاله در صدد است تا نقش سلجوقیان را در بروز جنگ های صلیبی مورد
بازکاوی و بررسی قرار دهد. مهمترین عاملی که باعث ایجاد جنگ های صلیبی شد پیشروی
مسلمانان به سمت دنیای مسیحیت و جنگ ملازگرد بود. تصرف ایران توس ترکان سلجوقی
و پیشروی آنان به سوی آناطولی، دو قدرت مهم منطقه را در برابر هم قرار داد. این رویارویی
علی رغم برتری بیزانس به پیروزی قاطع سلجوقیان انجامید. این مقاله با نگاهی به اوضاع
جهان اسلام و همچنین سیاست رومیان و سلجوقیان سعی دارد تا نقش سلجوقیان در بروز
جنگ های صلیبی را تشریح کند و همچنین و بر مهم ترین پیامد نبرد ملازگرد که بروز جنگ
های صلیبی بود بپردازد.
خلاصه ماشینی:
"در پی شکست سخت بیزانسیان در نبرد مشهور ملازگرد (463/1071) از سلجوقیان که موجب شد بخش های وسیعی از آسیای صغیر به تصرف سپاهیان سلجوقی درآید و سلجوقیان در مجاورت قسطنطنیه (پایتخت امپراتوری روم شر قی) قرار گیرند، آلکسیوس کومننوس، امپراتور بیزانس ( حک: 474-512 ه / 1081-1118 م) ، برای دفع خطر از پایتخت خود ، و نیز بازپس گیری سرزمین هایی که آنان تصرف کرده بودند، سفیرانی نزد پاپ اوربانوس دوم فرستادو از وی استمداد جست .
برخلاف اغلب محققان ، که بر این باورند که بازپس گیری اراضی تسخیر شده ی روم شرقی به دست سلاجقه و آزادی بیت المقدس و تأمین امنیت زائران مسیحی هدف عمده ی جنگ های صلیبی بود ، اما ابن اثیر فاطمیان مصر را مسببین بروز این جنگها می داند: « یاران مصر از علویان چون نیرومندی سلجوقیان بدیدند و استیلای آنها را بر بلاد شام تا غزه به نظر درآوردند که میان آنها و مصر ولایت دیگری که مانع پیشروی آنها نباشد وجود ندارد ...
بدین ترتیب پاپ «اوربانوس دوم » که پیش از کسب مقام پاپی ، اسقفی فرانسوی بود، افزایش قدرت و پیشرفت حکومت های مسلمان ترک آسیای صغیر و ضعف روم شرقی را خطر بزرگی برای اروپا تلقی می نمود، اما از آنجا که نمی ملازگرد توانست شخصا از طریق شاه فرانسه ارتشی قدرتمند ایجاد کند، از راه دیگری وارد شد و دست به دامن فئودال ها گردید."