چکیده:
از ابتدای انقلاب اسلامی، دغدغه دولتمردان و مدیران» تحقق ایران و خصوصا شهر تهران بهعنوان
امالقری جهان اسلام بوده که با جهانیشدن و ایجاد شهرهای جهانی مصادف شده است. دکترین
امالقری که ریشه در تفکر جدید جهان اسلام و خصوصا امام خمینی (ره) و سایر نظریهپردازان جمهوری
اسلامی دارد. با ایده شهر جهانی شباهت زیادی دارد گویی میتوان همزمان هر دو آیده را در یک شهر
مانند تهران محقق کرد. درنتیجه این مقاله بر آن است تا با بررسی مفهومی و کارکردی روند جهانی
شدن و خصوصیات شهر جهانی. بهصورت تطبیقی آن را در کنار ایده امالقری» در صدر اسلام و ادبیات
سیاسی جمهوری اسلامی قرار دهد تا به این سوال پاسخ دهد که آیا تهران بهعنوان شهر امالقری جهان
اسلامء میتواند همزمان بهمثابه شهر جهانی (در ادبیات جهان مدرن) ایفای نقش کند. نتیجه این مقاله
نشان میدهد که این دو ایده ازنظر مفهومی و کارکردی تخالف و تضادهای زیادی دارند؛ منشاا این
ناسا زگاری این دو ایده» بستر تاریخی متفاوت رشد و شکلگیری هر یک از این ایدههاست.
خلاصه ماشینی:
"درنتیجه این مقاله بر آن است تا با بررسی مفهومی و کارکردی روند جهانیشدن و خصوصیات شهر جهانی، بهصورت تطبیقی آن را در کنار ایده امالقری، در صدر اسلام و ادبیات سیاسی جمهوری اسلامی قرار دهد تا به این سؤال پاسخ دهد که آیا تهران بهعنوان شهر امالقری جهان اسلام، میتواند همزمان بهمثابه شهر جهانی (در ادبیات جهان مدرن) ایفای نقش کند.
با توجه به مقدمه گفتهشده میتوان موضوع و مسئله تحقیق را چنین بیان کرد: چگونه میتوان «تهران بهعنوان شهر جهانی» و «تهران بهمثابه امالقری جهان اسلام» را باهم جمع کرد؟ امالقری شدن تهران به این معنی است که شهر تهران مرکز صدور بیانیه اسلام، هدایت دینی امت اسلامی و ازنظر سیاسی و اقتصادی محوریت جهان اسلام را داشته باشد؛ و تهران بهعنوان یک شهر جهانی ابتدا باید اقتصاد قوی، شبکه اطلاعاتی فراگیر تجاری و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و ...
اکنون با توجه به سؤال تحقیق هدف ما این است که نشان دهیم که آیا میتوان در یک شهر خاص مانند تهران همزمان خصیصههای شهر جهانی و امالقری نمایان شود؟ آیا این خصوصیات باهم تضادی و یا تزاحمی دارند که مانع از حلول همزمان آنها در کالبد شهر تهران شوند؟ 7-1- تشابهات صوری برای پاسخ به این سؤالات باید نگاهی نیز به وضعیت کشورهای جهان اسلام (در اینجا خصوصا تهران) داشته باشیم."