چکیده:
شهر تهران، به عنوان کلان شهر و هم به عنوان مرکز کشور، از عملکردهای گوناگونی برخوردار است. نوسازی و مداخله در بافت مرکزی این شهر، بسیار مخاطره آمیز، زمان بر، پیچیده و حساس است. این موضوع در دو دهه اخیر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته است. مداخله در بافت فرسوده شهر تهران، مسیر بهسازی و نوسازی آن را فراهم می سازد و با اجرای هر پروژه نوسازی یا بهسازی در گوشه ای از این بافت، موجب سرایت امواج نوسازی و بهسازی به سایر قسمت های بافت می شود. در این تحقیق که با روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است، اطلاعات مورد نظر به صورت مشاهده، تصویربرداری، تهیه نقشه های ضروری، تکمیل پرسشنامه های خانوار و کالبدی جمع آوری گردید و برای تحلیل آن ها، از مدل AIDA استفاده شده است. یافته ها و نتایج به دست آمده، بیانگر این مطلب است که مردم در زمینه نوسازی به روش مشارکت مردمی(نوسازی مشارکتی) نقش بیش تری را می توانند نسبت به سایر عوامل داشته باشند. به بیان دیگر، برای تحقق پذیری نوسازی، حضور و نقش مردم را باید مورد توجه قرار داد.
Tehran mega city as a capital of country has different functions. The interference in central fabric of this city is very adventurous، long time for doing، complicated and sensitive. This matter was interested for urban planners and urban designers. Interference in eroded fabric of Tehran city brings out the way of rehabilitation and intervention so with carrying out a project of renovation in the corner of this fabric will be diffuse to the other parts of fabric.
The information of this research collected by observation، photography، necessary maps، interviews and complete questionnaires and analyze them with descriptive – analytic method and AIDA technique. The results show that the role of the people factors in rehabilitation and renovation - Participative renovation - in eroded fabric is more serious than the other factors in the quarter. In other words، the presence and role of the people must be noted in certainty of renovation.