چکیده:
در راستای تحریک اتحاد و حفظ وفاداری میان افراد در گروههای مختلف، تقویت سرمایة اجتماعی درونگروهی امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل سرمایة مذکور بهمنظور توسعة پایدار روستایی در روستای رستمآباد علیچارک از توابع شهرستان ریگان استان کرمان است که در آن توانمندسازی جوامع محلی عملیاتی شده است. جامعة آماری در این مطالعه اعضای گروههای توسعة روستایی است که 149 نفر در غالب 9 گروه را شامل میشود. در این تحقیق میزان روابط اعتماد و مشارکت در شبکة ذینفعان با استفاده از پرسشنامههای تحلیل شبکهای و براساس مشاهدة مستقیم و مصاحبه با تمام کنشگران، همچنین توجه به سنجش شاخصهای سطح کلان شبکه مانند تراکم، دوسویگی، انتقالیافتگی و میانگین فاصلة ژئودزیک در دو مرحلة قبل و بعد از اجرای پروژه بررسی شده و بیانگر میزان اعتماد، مشارکت و سرمایة اجتماعی متوسط پیش از اجرای پروژة توانمندسازی جوامع محلی است. پس از اجرای این پروژه میزان این شاخصها افزایش پیدا کرده و به حد مطلوبی رسیده است. سرعت گردش و تبادل اعتماد و مشارکت بین افراد پس از اجرای طرح در مقایسه با قبل از اجرای آن افزایش یافته و اجرای طرح، اتحاد و همبستگی بین افراد را بیشتر کرده است؛ از اینرو اجرای این پروژه میزان اعتماد، مشارکت و سرمایة اجتماعی را افزایش داده و درنتیجه بسترهای اجتماعی مورد نیاز برای تحقق مطلوب توسعة پایدار روستایی را فراهم کرده است.
This study is to analyze the intergroup social capital toward rural sustainable development in Rostam-Abad-e- Ali Charak Village of Rigan County in Kerman Province, in which the empowerment of local communities has been operationalized. The statistical population in this study is the members of rural development groups, which include 149 people in 9 groups. In this paper, the relationship of trust and participation in beneficiaries’ network were assessed using network analysis questionnaires and through direct observation and interview with all actors, based on macro-level network indicators such as density, reciprocity, transitivity, and average Geodesic distance in two phases i.e. pre-project and post-project. Results show the average level of trust, participation, and social capital before RFLDL project implementation; whereas, once the project was accomplished, these indicators enhanced to an optimum level. The rate of trust and collaboration exchange among actors increased too, and this project boosted the unity and solidarity of individuals. Hence, this project resulted in higher trust, collaboration, and social capital, and underpinned essential social foundations for optimum rural development achievement.
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق ميزان روابط اعتماد و مشارکت در شبکۀ ذينفعان با استفاده از پرسشنامه هاي تحليل شبکه اي و براساس مشاهدة مستقيم و مصاحبه با تمام کنشگران ، همچنين توجه به سنجش شاخص هاي سطح کلان شبکه مانند تراکم ، دوسويگي، انتقال يافتگي و ميانگين فاصلۀ ژئودزيک در دو مرحلۀ قبل و بعد از اجراي پروژه بررسي شده و بيانگر ميزان اعتماد، مشارکت و سرمايۀ اجتماعي متوسط پيش از اجراي پروژة توانمندسازي جوامع محلي است .
روش شناسي در اين مقاله ، روابط اعتماد و مشارکت ، از مهم ترين ابعاد سرمايۀ اجتماعي در بين کنشگران شبکه (اعضاي گروه هاي خرد توسعه روستايي) در مراحل مختلف قبل و بعد از اجراي پروژة RFLDL تحليل و ارزيابي شده است .
با توجه به ارزيابي ميزان سرمايۀ اجتماعي در دو مرحلۀ قبل و بعد از پروژه ميتوان ادعا کرد که اجراي پروژه RFLDL در اعتمادسازي براي تقويت روحيۀ مشارکت و همکاري بين اعضاي گروه هاي خرد توسعۀ روستاي رستم آباد عليچارک و درنتيجه ايجاد بستر مناسب براي دسترسي به توسعۀ پايدار محلي موفقيت آميز بوده است .
(2007), “Social Capital and Natural Resource Management”, The Journal of Environment and Development, No. 4: 355-374.
(2011), Social network in natural resources management, Cambridge University Press.
(2013), “Stakeholder Analysis Combined With Social Network Analysis Provides Fine-Grained Insights in to War Infrastructure Planing Processes”, Journal of Environmental Management, No. 125: 134-148.
(2001), “Social Capital and the Environment”, Journal of World Development, No. 2: 209–227.
(2001), “Social Capital and the Environment”, Journal of World Development, No. 2: 209–227.