چکیده:
تعاملات زناشویی به عنوان یکی از مهمترین پیشبینیکنندههای مقطعی سطح کیفیت رابطه زناشویی زوجها شناخته میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش میزان آسیبهای تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابی صورت گرفت. بدین منظور از روش موردمنفرد با طرح خطپایه چندگانه استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه مردان متاهل دارای شخصیت اجتنابی و شرکتکنندگان پژوهش چهار مرد متاهل دارای شخصیت اجتنابی بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. برای شناسایی این افراد از پرسشنامه محققساخته شخصیت اجتنابی استفاده گردید. دو نفر از این شرکتکنندگان طی 19 جلسه و دو نفر دیگر در خلال 20 جلسه تحت درمان با رویکرد طرحوارهدرمانی قرار گرفتند و پیگیری در یک دوره دو ماهه انجام شد. جهت تعیین میزان آسیبهای تعاملی شرکتکنندگان در رابطه زناشویی در مراحل خطپایه از پرسشنامه محققساخته آسیبهای تعاملی افراد اجتنابی استفاده شد. تحلیل دیداری نمودار دادهها بر اساس شاخصهای آمار توصیفی و تحلیل دیداری یافتههای پژوهش حکایت از آن داشت که رویکرد طرحوارهدرمانی در کاهش آسیبهای تعاملی مردان متاهل دارای شخصیت اجتنابی موثر بود. بر این اساس، از طرحوارهدرمانی میتوان جهت کاهش آسیبهای تعاملی افراد دارای شخصیت اجتنابی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی آنان استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش آسیب های تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابی علیرضا روحی ١، رضوان السادات جزایری ٢، مریم سادات فاتحیزاده ٣، عذرا اعتمادی 4 تاریخ وصول : ٩٦/٠٣/٢٣ تاریخ پذیرش : ٩٦/٠٨/١٤ چکیده تعاملات زناشویی به عنوان یکی از مهم ترین پیش بینیکننده های مقطعی سطح کیفیت رابطه زناشویی زوج ها شناخته میشود.
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش میزان آسیب های تعاملی زناشویی مردان دارای شخصیت اجتنابی صورت گرفت .
بر این اساس ، از طرحواره درمانی میتوان جهت کاهش آسیب های تعاملی افراد دارای شخصیت اجتنابی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی آنان استفاده کرد.
Bamelis, Evers, Spinhoven & Arntz 5.
Masley, Gillanders, Simpson & Taylor 3.
Skewes, Samson, Simpson & Van Vreeswijk 5.
Atkinson به دلیل تأثیرات منفی و چشمگیر ویژگیهای شخصیت اجتنابی بر سبک زندگی درون فردی و بین فردی افراد، این پژوهش با بررسی میزان اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب مردان متأهل دارای شخصیت اجتنابی، بر آن است تا گامی در جهت ارتقای کیفیت زندگی زناشویی این افراد بردارد.
همانگونه که در جدول ها مشاهده میگردد اثرگذاری طرحواره درمانی در متغیر آسیب های تعاملی برای همه شرکت کننده ها بعد از مداخله بارز بوده که این تأثیر در مرحله پیگیری نیز ادامه داشته است .
(رجوع شود به تصویر صفحه) بحث و نتیجه گیری این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رویکرد طرحواره درمانی بر کاهش میزان آسیب های تعاملی در مردان دارای شخصیت اجتنابی صورت گرفت .
با این تفاوت که پژوهش حاضر تأثیر طرحواره درمانی را صرفا بر میزان آسیب های تعاملی مردان دارای اختلال شخصیت اجتنابی مورد بررسی قرار داد.