چکیده:
یکی از مهمترین راهکارهای تحقق اقتصاد مقاومتی حمایت از صنایع کوچک و متوسط و ایجاد ظرفیت پایداری در آنها به منظور مواجهه با تغییرات و تهدیدات محیطی است. در علم مدیریت رسیدن به چنین هدفی در قالب مفهومی به نام تاب آوری سازمانی نمود پیدا می کند. از این رو تحقیق حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی مهمترین عوامل موثر بر تاب آوری در صنایع کوچک و متوسط، درصدد ارائه راهکارهای عملی برای مدیران و مسئولان ذی ربط بوده است . بدین منظور با 10نفر از خبرگان و مدیران این صنایع مصاحبه ای انجام شد و عوامل موثر بر تاب آوری به کمک تکنیک تحلیل تم شناسایی و سپس با استفاده از روش پرسشنامه و بکارگیری تکنیک تحلیل سلسله مراتبی توسط 14نفر از کارشناسان رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل درون سازمانی تاثیر بیشتری نسبت به عوامل برون سازمانی بر روی تاب آوری شرکت می گذارند. در بین عوامل درون سازمانی عامل مدیریت با زیر معیار نگرش به تغییر از بالاترین اولویت برخوردار می باشد و در بین عوامل برون سازمانی نیز به ترتیب عامل تشکلها و انجمن های صنفی با زیر معیار اصلاح قوانین و عامل حمایتهای دولت با زیر معیار معافیت و تخفیف های مالیاتی رتبه های اول و دوم را به خود اختصاص دادند.
خلاصه ماشینی:
از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی مهم ترین عوامل مؤثر بر تابآوری در صنایع کوچک و متوسط ، درصدد ارائه راهکارهای عملی برای مدیران و مسئولان ذیربط بوده است .
با توجه به نقش با اهمیت صنایع کوچک و متوسط در پیشبرد اهداف اقتصادی یک کشور از جمله اشتغالزایی، افزایش درآمد ملی و غیره، اما نتایج مطالعات انجام شده حاکی از آن است که این صنایع به دلیل دارا بودن بعضی از تفاوتها از جمله کمبود منابع با سازمانهای بزرگ، به هنگام رویارویی با تهدیدات محیطی به شدت آسیب پذیر بوده و در مقایسه با آن سازمانها تابآوری بسیار کمتری از خود نشان دادهاند و دچار صدمات زیادی به ویژه درحوزه منابع مالی و انسانی شدهاند [٤].
از این رو پژوهش حاضر درصدد آن است تا از دیدگاه مدیران و کارشناسان شرکت های کوچک و متوسط شهر سمنان، مهم ترین عوامل مؤثر بر تابآوری صنایع کوچک و متوسط را ضمن شناسایی رتبه بندی کند.
تحقیقات صورتگرفته نشان میدهد که این گونه از شرکت ها دارای الگوهای رفتاری مختص خود می - باشند که به منظور بررسی تابآوری میتوان آنها را مدنظر قرار داد: عدم برنامه ریزی - استراتژیک بلندمدت و کوتاهمدتگرایی، رویکرد منفعلانه برای حل مشکلات روزمره، تمرکز بیشتر بر مسائل عملیاتی و فنی، فرهنگ کنترل و فرماندهی، دانش ضمنی و تصمیم گیری غیررسمی، مهارتهای مدیریتی ضعیف و گرایش به کارآفرینی از جمله مهم ترین ویژگیهای صنایع کوچک و متوسط است [٢١].