چکیده:
کیمیا برای جابر معرفت کلی است؛بنابراین،هدف اصلی کیمیا از نظر وی یافتن راهی برای شناخت عالم و مهمترین جنبهء این هدف جستجوی حکمت واقعی است. هدف این نوشتار بررسی اجمالی تفکر جابر در زمینهء کیمیا با نگرشی هرمنوتیک است.
خلاصه ماشینی:
"او میگوید که این خود او نبود که تمامی آن اصول و مصادیق را ابداع کرد؛کیمیا به نظر جابر علمی الهی است که وی آن را از امام جعفر [صادق(ع)]دریافت کرد و خاستگاه آن سرآغاز تاریخ بشر است و پیامبران و امامان کسانی بودند که کیمیا را برای نسلهای پیشین آشکار ساختند(لری،کیمیا...
فرا گیرد به علم امامت احاطه پیدا خواهد کرد،که البته این اظهارات بسیار متهورانه است و من فکر میکنم که بتوان آن را چنین توضیح داد: تعدادی از آثار جابر به جانشینی امامان و بحرانی میپردازد که در دوران امامت امام جعفر[صادق(ع)]هنگامی رخ داد که وی اسماعیل را بهعنوان جانشین خود تعیین کرد.
البیان امامی است که خواهد آمد و همه چیز،همهء امور مخفی را تبیین خواهد کرد و در زمان او تاریخ به پایان خواهد رسید؛اما در مدت زمان بین[امام]موسی کاظم[(ع)]و زمان آمدن بیان چه رخ میدهد؟به نظر من کارکرد ویژهء رسالههای جابر دقیقا همین باید باشد:آنها باید فهمی از علم خاص امام(علم الهی)به شیعیان در دوران غیبت بدهند.
به نظر او انسان عصر حاضر در آغاز راه و در مرحلهء جنینی قرار دارد،بهطوری که نمیتواند تکامل خود را محقق کند؛او باید رشد کند همچنین جابر میگوید در آخر الزمان نوع جدیدی از انسان خواهد آمد که او آن را انسان اکبر مینامد.
Corbin,Henry,L'Alchimie comme art hie?ratique,Paris,1986 Kraus,Paul,Ja?bir ibn Hayya?n-Contribution a?
1989 Idem,ẓEschatologie alchimique chez Ja?bir ibn Hayya?nẒ,dans Mahdisme et mille?narisme en Islam,Revue des mondes musulmans et ."