چکیده:
پیامبر اکرم در دین اسلام از جایگاهی والا برخوردار است و حفظ حرمت آن حضرت بر همگان لازم و ضروری است. اسلام برای تامین مصالح متعددی همچون جلوگیری از هر گونه هرج و مرج در جامعه اسلامی، معرفی مقام و منزلت پیامبر اکرم و حفظ و صیانت جایگاه حقیقی و حقوقی آن حضرت، مجازات و عواقبی را برای حرمت شکنان و سب کنندگان به آن حضرت در نظر گرفته است. هدف از این نوشتار، آن است که با استفاده از منابع مکتوب و شیوه کتاب خانه ای، به بیان مجازات سب النبی از نگاه فریقین و مسئله آزادی بیان در این راستا بپردازد. مجازات سب کننده پیامبر اسلام از منظر قرآن کریم و فقه اسلامی مواردی مانند حبط عمل بی ادبان محضر پیامبر، ورود سب کننده به ورطه کفر و ارتداد، ورود سب کننده به ورطه محاربه با خداوند و رسول اکرم و فساد در زمین و ابتلای سب کننده به لعنت و عذاب الهی می باشند. همچنین از جمله مباحث مطروحه در فقه اسلامی در راستای مجازات سب النبی مواردی مانند اجماع فقهای فریقین بر قتل ساب النبی، بررسی نقش مولفه هایی همچون احکام ثانوی و حکومتی و عقیده و اکراه و اجبار و عدم قصد است که تمامی اینها، بیانگر حرمت سب النبی و تمهیدات اسلام در جلوگیری از این امر است.
The holy Prophet (PBUH) has a high status in Islam and it is incumbent on every one to honor him. For various purposes such as preventing any kind of chaos in Islamic society، recognizing the Prophet's high station and maintaining his true and legal status، Islam has administered punishments for blasphemers who speak in an offensive way about the Prophet. From the perspective of the Holy Qur'an and Islamic Fiqh، the punishment for those who speak in an offensive way about the holy Prophet of Islam are: futility of their deeds، their getting into the abyss of disbelief and apostasy، their entrance into the abyss of fighting against God and the Prophet corruption on earth and their being subject to Divine curse and torture. This paper examines the unfounded claim that punishing those who speak in an offensive way about the Prophet is against freedom of speech. Moreover، along with the question of the punishment administered for those who abuse the Prophet، some other issues are discussed in Islamic Fiqh such as the consensus of the Shite and Sunni Faqihs on killing the person who abuses the Prophet and the role of such components as secondary and governmental rules، belief، compulsion and the state of being purposeless، all of which indicate the unlawfulness of abusing the Prophet and are regarded as the measures which Islam takes to prevent it.
خلاصه ماشینی:
"اسلام که افراد را به تحقیق و بررسی دستور میدهد، یقینا میدانسته که عدهای در بدو امر ناخواسته دچار شک و تردید خواهند شد و یا در برخی مراحل تحقیق حجت برایشان تمام نشده و بر اثر ابهامهایی که دارند مطالبی را ابراز میکنند، ولی در عین حال به دنبال ایجاد فتنه و هرج و مرج در جامعه اسلامی نیستند و هدفشان اهانت و سب مقدسات و گمراه کردن مردم نیست؛ لذا اسلام تجویز کرده که حرفشان را بزنند و در مقابل، بزرگان و عالمان دین هم پاسخشان را میدادهاند و در نهایت جرمی بر این افراد بار نمیشده است؛ ج) اگر فعل یا قولی از کسی صادر شود که نشاندهنده انکار یکی از ضروریات دین همچون پیامبر اسلام( باشد، ولی خود بهصراحت میگوید که مقصودم چیز دیگری بوده و قصد انکار نداشتهام و یا بگوید صدور چنین فعل یا قولی سهوی و غیرعمدی بوده است، و یا اینکه از سر عصبانیت یا خشم مهارناپذیر بوده است، یا قصد شوخی و یا غیرجدی داشتهام، مادام که دلیل و قرینه قطعی بر خلاف ادعای او وجود نداشته باشد، از او پذیرفته میشود و حکم مجازات برایش اجرا نمیشود، و به تعبیر دیگر در چنین احکامی بلوغ، عقل، اختیار و قصد معتبر است (ر."