چکیده:
بسیاری از مدعیان دروغین، به تاویل نصوص و مفاهیم دینی مهدویت رو آورده و با ابراز برداشت های باطنی و جدید از آموزه مهدویت سعی، کرده اند، ضمن مشروعیت بخشی به آیین خود ساخته، حمایت موعودباوران را به خویش جلب کنند. این پژوهش، با هدف پیشگیری از جریان های تاویل گرا و مقابله با آن ها، با روش توصیفی ـ تحلیلی، به بازشناسی شیوه های تاویل مدعیان مهدویت و ترسیم علل مردود بودن تاویلات آنان، با تبیین ضوابط و معیارهای تاویل می پردازد. یافته های تحقیق در گونه شناسی شیوه های تاویل، حاکی از مواردی است، نظیر تاویل مفهومی و مصداقی، تاویل با اضافه کردن قیدهای تاویلی، استفاده از علم حروف و تاویل به اشخاص همچنین در نقد موارد ذکر شده به این نتیجه رسیده که غالب این موارد، فاقد معیارهای تاویل صحیح، نظیر استناد به دلیل معتبر، عقلایی بودن و همراهی با ظواهر شریعت است و به دلیل مخالفت با آیین الاهی و عدم دلالت کافی، باید از آن ها پرهیز کرد.
خلاصه ماشینی:
بازترسیم معیارهای نقد شیوه¬ تأویلی¬گرایی مدعیان مهدویت حسن رحیم زاده میبدی محمد علی فلاح علی آباد چکیده بسیاری از مدعیان دروغین، به تأویل نصوص و مفاهیم دینی مهدویت رو آورده و با ابراز برداشتهای باطنی و جدید از آموزه مهدویت سعی کردهاند، ضمن مشروعیت بخشی به آیین خود ساخته، حمایت موعودباوران را به خویش جلب کنند.
تأویل¬گرایی فرقه¬های انحرافی، آثار زیان¬باری در حوزه مهدویت به همراه داشته است که شناخت ابعاد مختلف تأویلات آنان، می-تواند از آسیب¬های این جریان¬های انحرافی بکاهد و شناخت شیوه¬های مختلف تأویلی در فرقه¬ها و آشنایی با علل نادرستی چنین رویکردی، زمینه¬ساز برخورد پیشگیرانه با همه گروه-هایی است که سعی دارند با تأویل در نصوص و مفاهیم آموزه مهدویت، اعتقادات فرقه خویش را مشروع جلوه دهند و حمایت موعود باوران را به خویش جلب کنند.
البته قادیانیه در نحوه قتل دجال به واسطه موعود نیز دچار تأویل شده و مقصود از آن را قتل حسی و مادی ندانسته است، بلکه منظور قتل فکری و فرهنگی است؛ چراکه این امر دارای اهمیت بیشتری بوده (وظیفه مهم انبیا نیز رشد فکری و فرهنگی مردم است) و بر همین اساس است که اگر گروهی از حیث دلیل و برهان مغلوب شود، در حکم میت و مرده خواهد بود (جمعی از نویسندگان قادیانی، 1426: ص127-129).
بهاییت نیز جهت صدوری دیگر برای آیه شریفه از قول حضرت رسول نقل کرده است که اگر امت من فاسد باشند، نصف روز و اگر صالح باشند، یک روز دارند و با توجه به آیه شریفه، یک روز، هزار سال خواهد بود و آیه شریفه را بر قیام علی محمد شیرازی در سال 1260 و گذشت هزار سال از اکمال اسلام حمل کرده¬اند (گلپایگانی، بی¬تا: ص53-54).