چکیده:
یکی از اهداف مهم مدیریت شهری فراهم ساختن محیط مطلوب برای کار وزندگی شهروندان است. مدیریت شهری ضمن کنترل و نظارت بر ساختار کالبدی، اقتصادی واجتماعی و زیست محیطی، شهرها با اتخاذ خطمشیهای بلندمدت راهبردی موجب توسعه پایدار شهرها میگردد. فعالیت گردشگری میتواند با ایجاد فرصتهای مناسب اشتغال و کسب درآمد برای ساکنان محلی، امکان توسعهی پایدار و یکپارچهی شهری را فراهم سازد. پرسش اساسی پژوهش حاضر این است که رویکرد مدیریت شهری تا چه حد میتواند موجب دستیابی به اهداف توسعهی پایدارگردشگریگردد. با توجه به این دیدگاه، هـدف مقالـهی حاضر، بررسی وشناسایی عوامل مؤثر در مدیریت شهری و نقشآن در توسعهی پایدار گردشگری ساحلی در شهر بوشهر است. روش پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیلی است که با روش میدانی جهت تکمیل پرسش نامهها همراه شده است. سپس دادههای پژوهش بـا استفاده از آزمـون t تـک نمونـهای از طریق نرمافزارSPSS پردازش و تحلیلشده است. در بررسی نقش اثـرات مدیریت در توسعهی گردشـگری ساحلی درشهر بوشهر مشخص گردید که میــانگین اثــرات هرکدام از ابعاد اجتمـاعی، اقتصـادی و زیست محیطی، به ترتیب 0218/4 ، 8101/3، 9008/3 بوده است. بدین ترتیب بُعـد اجتماعی، بـالاترین تأثیر مثبت را داشته است. میتوان گفت که مدیریت شهری تا کنون اثرات مثبتی بر توسعهی گردشگری ساحلی در شهر بوشهر داشته است. یکی از مهمترین کارکردهای آن، ارائهی امکانات و زیرساختهای اولیه در ساحل بوده که موجبات رضایت گردشگران را فراهم نموده است. اگرچه مدیریت شهری دراین خصوص موجبات رضایت نسبی گردشگران را فراهم نموده است، ولی در جهت تداوم و پایداری گردشگری ساحلی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شهر پیشنهاد میشود ضمن جلوگیری از تغییر کاربریهای غیراصولی در سواحل، هماهنگی لازم جهت نهادینه کردن تعامل گردشگری با دیگر فعالیتهای موجود در شهر و از همه مهمتر، تعامل فرهنگ بومی با جامعهی میزبان توسط مدیریت شهری صورت گیرد.
خلاصه ماشینی:
بنابراین یکی از مهم ترین مسائلی که ضروت انجام این پژوهش را میرساند، بررسی نقش مدیریت در توسعه ی پایدار گردشگری ساحلی در شهر بوشهر است و اینکه مدیریت یکپارچه شهری چگونه میتواند با تعامل و ایجاد هماهنگی بین این صنعت و دیگر فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی موجود در شهر، موجب تحرک آنها شده ، به توسعه ی پایدار شهر منجر شود.
از آنجا که مقدار سطح معناداری متناظر با این آماره کوچک تر از مقدار (٠/٠٥) بوده و مقدار برابر ١١٣/٣١٢ و درجه آزادی و سطح معناداری آن برابر (٠/٠٠٠) است ، میتوان نتیجه گرفت که : فرض اول پژوهش یعنی وجود رابطه ای معنادار بین مدیریت شهری و گسترش زیرساخت های گردشگری ساحلی در شهر بوشهر با توجه به نظر جامعه میزبان تأیید میگردد.
همچنین نتایج پژوهش نشان میدهد که منافع جامعه میزبان ناشی از نقش مدیریت شهری توسعه ی گردشگری ساحلی بوشهر به لحاظ شاخص های اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی مورد تأیید جامعه محلی بوده ، براساس معناداری فرضیات پژوهش میتوان نتیجه گرفت که منافع جامعه میزبان در روند اجرای گردشگری ساحلی مورد مطالعه لحاظ شده است به طوریکه میتوان گفت مدیریت شهری اثرات مثبتی بر توسعه ی گردشگری ساحلی در شهر بوشهر داشته است که یکی از مهم ترین کارکردهای آن ، ارائه ی امکانات و زیرساخت های اولیه در ساحل بوده که موجبات رضایت گردشگران را فراهم نموده است .