خلاصه ماشینی:
"-بازنگری و مدیریت صحیح ساختار پورتفوی (توجه کافی به مسئله تجمع خطر) -اختصاص ذخیره کافی برای خطرات طبیعی -حتی الامکان کاهش سطح تعهدات(مثلا کاهش تعهد در هر حادثه و یا کاهش تعداد برقراری مجدد پوشش) -بازنگری در روشهای سرمایهگذاری منابع مالی با توجه به شرایط اقتصادی و بازار بیمهگر اتکائی: -اعمال نرخ واقعی حق بیمه اتکائی-محدود نمودن سطح تعهدات(در حد امکان) محاسبه دقیق LMP و ارائه نظرات تخصصی و مشورتی به بیمهگر مستقیم ایجاد و توسعه پوششهای جدید حسب نیازها و شرایط جدید بازسازی در ساختار سرمایهگذاری ذخایر با توجه به شرایط و متغیر های اقتصادی دولت و نهادهای دولتی: -تقبل خسارات بسیار بزرگ و ریسکهایی که به صورت کامل بیمه نمیشوند(مانند تروریسم و خطرات فاجعهآمیز طبیعی) -اعمال نظارت کافی(برای مثال هرگز نباید اجازه ساخت کارخانجات و یا منازل شخصی در مسیر رودخانه و یا مناطق زلزلهخیز داده شود).
چقدر پژوهش و تحقیق صورت گرفته و میگیرد؟آیا با شیوه مذاکره برای تعیین حق بیمه و با امعان نظر به نتایج حاصله میتوان پاسخگوی انتظاارت سهامداران و سرمایهگذاران (بازار سرمایه)مشتریان،ناظران مالی و بالاخره افکار عمومی بود و ادامه فعالیت را در آینده با شرایط متفاوت و متغیر تضمین نمود؟ بنابراین نرخ پوششهای ارائه شده بایستی به صورت کاملا فنی محاسبه شده و متناسب با خطرات بیمه شده باشد.
گرچه در حال حاضر بین بیمهگران اتکائی همچنان رقابت در مورد میزان حق بیمه پوشش درخواستی(خریداران)وجود دارد اما این رقابت باید از حق بیمه بهسوی ارائه خدمات تخصصی گسترده برای بیمهگر مستقیم تغییر جهت دهد به گونهای که نهایتا منجر به ارائه تامین مناسب به بیمه شده با حق بیمه واقعی گردد."