چکیده:
این مطالعه به ارزیابی این نکته می پردازد که آیا شرکتهای انگلستان در عصر پس از اتخاذ استانداردهای
بین المللی گزارشگری مالی درتغییرطبقه بندی شرکت میکنند یا نه. در صورتی که استانداردهای بینالملی
گزارشگری مالی به منظور بهبود کیفیت شیوههای حسابداری صادر شده بودند و اطلاعات مفید بیشتری در
اختیار کاربران قرار میدهند، اما افشاگری اقلام غیررایج تحت اصول حسابداری پذیرفته شده همگانی
کمتر تحت نظارت است. بنابراین شرکتها در طبقه بندی اقلام در صورت درآمد آزادی عمل دارند.
درحالی که تنها شواهد ضعیفی از طبقه بندی نادرست آیتمهای رایج پیش از معرفی استانداردهای بین
المللی گزارشگیری مالی وجود دارند (آتاناساکو و همکاران، ٢٠٠٩ )، اما نتایج ما نشان میدهند که مدیران
بیشتر احتمال دارد اختیار و آزادی عمل خویش را در افشاگری موارد غیررایج پس از اتخاذ استانداردهای
بین المللی گزارشگری مالی بکار گیرند. به طور خیلی خاص، پی برده میشود هنگامی که این موضوع به
مدیران اجازه میدهد تا افزایش درآمدهای اصلی را گزارش کنند احتمال بیشتری وجود دارد برخی موارد
رایج را به عنوان موارد غیر رایج به اشتباه طبقه بندی کنند. در مقابل شواهدی که نشان دهد شرکتها به
منظور اجتناب از گزارش ضررهای اصلی در تغییر طبقه بندی شرکت کنندوجود ندارد. البته ممکن است
این رفتار منطقی باشد، به این دلیل که وقتی موسسات رتبه بندی اعتباری آن دسته از شرکتهایی را که به
منظور اجتناب از گزارش کاهش درآمدهای اصلی از تغییر طبقه بندی استفاده میکنند جریمه نمیکنند،
بنابراین ممکن است شرکتهایی را که از تغییر طبقه بندی به منظور اجتناب از گزارش ضررهای اصلی
استفاده میکنند جریمه کنند.
خلاصه ماشینی:
"به عنوان مثال ، شرکت Cobhamدر گزارش سالانه ٢٠٠٩ اظهار داشت که : "این گروه علاوه بر اطلاعات مورد نیاز IFRS برای کمک به درک روند درآمد، شامل صورت حساب های منتشر شده سود تجاری، و نتایج حاصل از درآمدنیز می باشد" Sainsbury PLC درگزارش سالآنه سال ٢٠١٠ چنین بیان کرد: برخی از اقلام مشخص در سود گزارش شده قبل از مالیات میتوانند سال به سال تغییر چشمگیری کنند.
ما همچنین بررسی می کنیم که آیا آژانس های رتبه بندی اعتبار، شرکت هایی را که از تغییر طبقه بندی برای کسب این معیار ها استفاده میکنند، جریمه میکنند یا خیر؟ تجزیه و تحلیل ما یک عامل بازدارنده جدید را در مدیریت درآمد نشان میدهد.
جدول ٥ نشان می دهد در حالی که ضریب NREC X PCE مثبت است اما در نمونه قابل توجه نیست یعنی شرکت های انگلیسی انگیزه ای برای بکار گیری تغییر طبقه بندی جهت خود داری از گزارش زیان اصلی ندارند، علیرغم پیش بینی های آینده و فرضیه هایی که (هزینه تبادل تراکنش ) وجود دارد.
(رگرسیون ) از آنجا که تغییر طبقه بندی نیاز به یک رابطه مثبت بین UCE و NREC دارد، پس ، همانند مطالعات قبلی (به عنوان مثال آتاناساکو و همکاران ، ٢٠١١)، در صورتیکه تصور شود که یک شرکت هنگام هزینه NREC های مثبت UCE تغییر طبقه بندی دارد تغییر طبقه بندی (CS)را میتوان به عنوان یک متغیر مستقل در نظر گرفت جدول ٧ نشان میدهد که PCE در سطح ١٪، مثبت و معنی دار است و اینکه آژانس های رتبه بندی اعتبار، رتبه ی شرکت های گزارش دهنده ی درآمد اصلی را افزایش می دهند انتظار ما را محقق می سازد."