چکیده:
رابطه انقلاب و ادبیات را در سه دوره متمایز می توان مفصل بندی کرد. در دوره اول پیش از برقراری نظم انقلابی، ادبیات موتور محرکه شعارهای انقلاب و گسترش دهنده آن به لایه های طبقاتی و اجتماعی است. در مرحله ثبات و نهاد سازی انقلاب، ادبیاتِ مستقل طرد و حذف می شود و در دوره سوم، با تردید نسبت به آموزه های انقلابی ادبیات مسیری یکسر متفاوت از انقلاب در پیش می گیرد. کتاب سه گانه «ادبیات و انقلاب» نوشته یورگن روله در اصل شرحی از این دورههای سه گانه است. نویسنده در کتابِ اول از طریق تحلیل متن و هرمنوتیک، همراهی و رویارویی نویسندگان روس با انقلاب اکتبر را بررسی می کند، در کتاب دوم به رابطه مارکسیسم و نویسندگان اروپایی و به ویژه آلمان می پردازد و تولید آثار ادبی را در طی سال های 1917 تا 1960 مورد کاوش قرار می دهد؛ کتاب سوم نیز به شرح روایت آثار ادبی در آمریکای لاتین می پردازد. مقاله حاضر با خوانش آثار یورگن روله و به ویژه کتاب «ادبیات و انقلاب: نویسندگان روس» نسبت میان انقلاب و ادبیات را از دریچه فراتاریخ نگاری هایدن وایت،تحلیل ادبی گرینبلات و پسافرمالیسم باختین مورد سنجش و نقد قرار داده است.
What is the relationship between literature and revolution? Do literature help revolution or is it the other way around and revolution determines the literature? It seems there have been three stages in development of relationship between these two. In the first stage which is before the time that revolution stabilizes itself، the literature definitely assists the revolution and spreads the revolutionary slogans. When it comes to second stage، during the consolidation of the revolution، the revolutionaries denies independent literature. And finally، in third stage literature tries to departure to hidden transcript of society against the obstacle of political hegemony and split form revolution and its slogans. The “regulation and literature” book، which is a trilogy by Jürgen Ruhle، has explained this paradoxical relationship. This trilogy is a critical study of the literature and communism in the twentieth century. In the first book ruhle has described the sodality and opposition between the Russian authors and October Revolution. In second book he emphasizes on German literature especially Marxist works during 1917 to 1960 and in the third book focuses on the Marxist works in Latin America. In current paper، we try to explain the contradictory relationship between literature and revolution with emphasis on this trilogy. We especially focus on “revolution and literature: Russian writers” book and use new approaches such as Bakhtian formalism، new literary criticism and trans-historical theory.
خلاصه ماشینی:
نویسـنده در کتـاب اول از طریق تحلیل متن و هرمنوتیک ، همراهی و رویارویی نویسندگان روس با انقلاب اکتبـر را بررسی می کند، در کتاب دوم به رابطه مارکسیسم و نویسندگان اروپایی و به ویژه آلمـان می پردازد و تولید آثار ادبی را در طی سال های ١٩١٧ تا ١٩٦٠ مورد کاوش قرار می دهد؛ کتاب سوم نیز به شرح روایت آثار ادبی در آمریکای لاتین مـی پـردازد.
مقالـه حاضـر بـا خوانش آثار یورگن روله و به ویژه کتاب «ادبیات و انقلاب : نویسندگان روس » نسبت میان انقلاب و ادبیات را از دریچه فراتاریخ نگاری هایـدن وایـت ، تحلیـل ادبـی گـرینبلات و پسافرمالیسم باختین مورد سنجش و نقد قرار داده است .
اگر بتوان فرضیه ای برای کتاب ادبیات و انقلاب قائل شد این است که «در یک فراگشت تاریخی انقلاب اکتبر زمینه ساز ادبیات جدید در روسیه شد اما همین ادبیـات در یک پروسه تاریخی و در واکنش به نهادینه شدن مارکسیسم لنینیسم در مقابل آن ایسـتاد و گزاره های آن را در چشم انداز ادبی و سپس سیاسی و اجتماعی بی اثر کرد».
در فصل دوم بـا نهادسـازی انقـلاب و گسترش ایدئولوژی انقلابیون ادبیات به انقلاب شک می کند و نویسندگان به تـدریج پیونـد خود را از انقلاب می گسلانند به این ترتیب اولین نشانه های تردید در لایه هـای اسـتعاری آثار ادبی به ظهور می رسد.
the Fiction of Narrative: Essays on History, Literature, and Theory, 1957-2007, USA: Johns Hopkins University Press