چکیده:
مقدمه: توجه به حالات روانشناختی بیماران مبتلا به صرع به دلیل تاثیر نیرومند بر سیر و پیشآگهی و درمان بیماری بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودارزشیابی مرکزی، بهزیستی روانشناختی و امیدواری بیماران مبتلا به صرع انجام شد.
روش: پژوهش حاضر، نیمهآزمایشی با پیشآزمون – پسآزمون و دوره پیگیری (1 ماه) و گروه گواه بود که از آبان تا بهمن 1394 انجام شد. در این پژوهش 30 نفر از بیماران مبتلا به صرع مراجعهکننده به مراکز سلامت شهرستان شیراز به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند و با استفاده از پرسشنامه جمعیتشناختی، مقیاس بهزیستی روانشناختی فرم کوتاه (پی. دبلیو. بی.)، مقیاس امیدواری میلر (1988) و مقیاس خودارزشیابی مرکزی (سی. اس. ای. اس.) مورد پیشآزمون قرار گرفتند. سپس گروه (ام. بی. سی. تی.) به مدت 8 جلسه تحت آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. در پایان هر دو گروه مورد پسآزمون قرار گرفتند و دادهها با استفاده از نرمافزار اس. پی. اس. اس.
و روش تحلیل واریانس مکرر چندمتغیری مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمره خودارزشیابی مرکزی، بهزیستی روانشناختی و امیدواری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (P
بحث و نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش که نشان داد شناخت درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در افزایش بهزیستی روانشناختی، امیدواری و خودارزشیابی مرکزی بیماران مبتلا به صرع موثر میباشد، میتوان پیشنهاد داد که به منظور بهبود حالات روانشناختی مثبت این بیماران غربالگری روانشناختی انجام گردد و در صورت نیاز کارآزماییهای بالینی و مدلهای مداخله مناسب مورد توجه قرار بگیرند.