چکیده:
قرآن به عنوان مهم ترین منبع دینی مسلمانان و به عنوان متن سخنان خداوند، برای تحقیق پیرامون نگرش پیشینی اسلام از هنر و زیبایی، از اهمیت فراوانی برخوردار است و همواره پژوهشگران عرصه هنر نیازمند راهنمای تحقیق در روش شناسی قرآن هستند تا بتوانند روش، موقعیت، خاستگاه و منظومه فکری قرآن را درباره هنرها و زیبایی دنبال کنند. مسئله اساسی در این مقاله بررسی روش شناسی و شیوه جستجو در قرآن برای بیان منظومه فکری قرآن درباره هنرها و زیبایی است، به طوری که محقق با پژوهش پیرامون بعضی از هنرها یا درباره ادبیات قرآن، می تواند منظومه معرفتی قرآن را در عرصه هنر و زیبایی شناسی استخراج کند.
The Quran as most important religious authority for Muslimsand speech of God has many importance for research aboutapriori definition of art and literature. Hence the researchers of art need tohandbookfor researching and methodology ofQuran so that they can realize method, situation, origin and geometry of Quran about arts and beauty. The Basic problem in this article is discussion about Quranic methodology ofarts and beauty, so that the discussion of some arts and literature in Quran helps researchers that they can notice view point of Quran about art and aesthetics.
خلاصه ماشینی:
"آنچه نگرش قرآن را درباره رابطه میان حسن و زیبایی با عشق و محبت منحصر به فرد میکند، این است که درست است، هر جا حسن و زیبایی باشد، در آنجا عشق و محبت است و میان این دو رابطه و تلازم وجود دارد، اما خداوند در داستان حضرت یوسف( تلاش نموده است، تا میانجیگری و نقش اساسی رفتار اخلاقی یوسف( را مطرح سازد، به طوری که یوسف( علاوه بر اینکه نماد و سمبول حسن و زیبایی است، نماد اخلاق نیز هست و اخلاق در کنار زیبایی، فضیلت او را دوچندان نموده است.
در واقع مفهوم زیبایی محسوس ناظر به زیبایی حسی در پدیدهای است که از توازن، تناسب، هماهنگی، اندازه و دیگر مفاهیم زیباییشناسانه برخوردار است و دیدن آن خوشایند، دلنشین و متناسب با طبع انسان است؛ و از این جهت به آن، زیبایی ناپایدار گفتهاند، چون زوالپذیر است و هر انسانی با گذر زمان زیباییهای ظاهر را از دست خواهد داد اما گاه لفظ زیبایی یا جمال در معنای معنوی و غیرحسی به کار میرود، به طور مثال گاه در روایات از وقار، علم، شجاعت، ایمان، ادب و...
نقاشی: از آیاتی که درباره تمثال و مجسمهسازی بیان گردید، استنباط میگردد که آنچه بنا به نظر عالمان دینی توسط آیات قرآن حرام اعلام شده است، ساختن مجسمه موجودات جاندار است و بسیاری از روایات در نهی از تصویر، به مجسمههایی اشاره دارند که جاندار و مورد پرستش قرار میگرفتند."