چکیده:
ضابطین قضایی بعنوان بازوی اجرایی نظام قضایی نقش مهم و قابل توجه در دستیابی به عدالت کیفری و نزدیک شدن هرچه بیشتر به نظام کیفری مطلوب و کارآمد دارند. برمبنای همین واقعیت است که سیستمهای کیفری مختلف تلاشهای گستردهای جهت نظاممندی و کنترل قانونی توام با اقتدار آئین دادرسی کیفری و سایر قوانین به تعیین جایگاه مصادیق و حدود اختیارات ضابطین دادگستری پرداخته است. طبق ماده 28 قانون آئین دادرسی کیفری مصوبه 1392 ضابطان دادگستری مامورانی هستند که تحت نظارت و تعلیمات دادستان در کشف جرم، حفظ آثار و علائم و جمعآوری ادله وقوع جرم، شناسایی، یافتن و جلوگیری از فرار و مخفی شدن متهم، تحقیقات مقدماتی، ابلاغ اوراق و اجرای تصمیمات قضایی به موجب این قانون اقدام میکنند. هدف در این تحقیق این است که بتوان وظایف و اختیارات قانونی که در ایران برای ضابطین قضایی بخصوص ضابطین دادگستری در نظر گرفته شده است بطور کامل بیان نماید و همچنین تاثیر فعالیتهای ضابطین در حفظ حقوق عمومی و شهروندی متهمان را بیان داشته و یک منبعی در این خصوص فراهم آورد تا خوانندگان با خواندن آن با مفاهیم اولیه و حقوق متهمان نزد ضابطین قضایی آشنا گردند
خلاصه ماشینی:
"بنحویکه مقام قضایی: 1- با وجود دلایل کافی و عدم حضور متهم و با رعایت مواد قانونی مرتبط دستور جلب متهم را صادر نماید؛ 2- برگ جلب با امضای شخص قاضی باشد نه مدیردفتر؛ 3- ضرورت جلب در شب صراحتا بیان شود؛ 4- بعد از جلب تحقیقات مقدماتی ظرف 24 ساعت شروع شود؛ 5- تمامی حقوق شهروندی متهم در زمان دستگیری رعایت شود؛ 6- شأن و منزلت متهم جلب شده مورد توجه قرار گیرد؛ 7- حریم خصوصی متهم جلب شده حفظ شود؛ 8- دستور جلب به متهم ابلاغ شود و کرامت انسانی متهم مورد توجه قرار گیرد؛ 9- چنانچه حکم جلب برای ورود به مخفیگاه متهم است اگر متهم در محلی غیر از ملک شخصی خود مخفی شده باید حریم خصوصی ملک مذکور رعایت و مجوز ورود قضایی لازم برای ورود به آن ملک اخذ شود زیرا حکم جلب مذکور نمیتواند مجوز به ملک غیر باشد و چنانچه با حکم جلب سیار و ورود به مخفیگاه متهم پلیس وارد ملک فردی شود که متهم در آن مخفی شده این اقدام مغایر با اصل قانون اساسی و آئین دادرسی کیفری و ورود غیر قانونی محسوب میشود (همان، 137)."