چکیده:
ایران و مصر به عنوان دو کانون اصلی تمدن شرق، از گذشته با یکدیگر مراوده داشته و در پیشبرد تاریخ و تمدن بشری نقشی حیاتی ایفا کردهاند. در طول تاریخ، مردم
ایران و مصر همواره به همکاری روزافزون تمایل نشان میدادند. آشنایی با پیشینه تاریخی و فرهنگی روابط دو کشور میتواند ما را در درک موقعیتها و ضرورتهای
کنونی کمک نماید. این مقاله به بررسی مناسبات ایران و مصر در دورانهای قدیم و پس از اسلام و در قرن اخیر و نیز نقش روحانیون در روابط دو کشور، حرکت اصلاحی
سید جمالالدین حسینی [اسدآبادی]، و شیخ محمدتقی قمی پرداخته و در پایان نیز نقش ایران و مصر در چالش جهانیشدن و گفتوگوی تمدنها را بررسی مینماید.
خلاصه ماشینی:
"(1) در دوران عثمانی و به دنبال اصلاحاتی که محمد علی پاشا انجام داد (2) ، زبان فارسی به عنوان یک زبان علمی و تقریبا نیمه رسمی، در مصر تجدید حیات پیدا کرد که انتشار بسیاری از کتابهای ادبی و ارزشمند فارسی چون دیوان حافظ، مثنوی معنوی، کلیات سعدی و غیره، همچنین انتشار ______________________________ 1ـ در این مورد رجوع شود به کیهان فرهنگی ویژه نامه مصر، به همت آقای اسعدی، شماره 9، سال نهم، آذر ماه 1371 و مقاله حجت.
مرحوم شیخ محمود شلتوت در قصة التقریب به تفصیل در این باره بحث کرده است و این رساله شیخ در فصلنامه «رسالة الاسلام» آمده و بعد به طور مستقل چاپ ______________________________ 1ـ «رساله نیجریه» یا ناتورالیسم سید که در زمان اقامت وی در هند تألیف و منتشرشده و بارها به زبانهای مختلف چاپ شده است، توسط شیخ محمد عبده با همکاری ابوتراب، شاگرد سید، به عربی ترجمه گشته که اخیرا در ضمن «رسائل فی الفلسفة والعرفان»، تحت عنوان الرد علی الدهریین با توضیحات برای بار دوم به چاپ رسیده است.
ما با مصر در مسئله کمپ دیوید اختلاف اصولی و ریشهای داریم و موضع جمهوری اسلامی ایران درباره فلسطین از شفافترین مواضع است و چگونگی آن هم بر همه روشن است، ولی به باور ما، مسایل سیاسی قابل تغییر و تحول، نباید مانع از تلاقی و ارتباط دو کشور در مسایل دو جانبه و مسایل مبتلا به جهان اسلام شود."