چکیده:
عرصه روابط بینالملل و سیاست خارجی کشورهااز دیدگاه اسلام ناب محمدی (ص) دور نمانده و یکی از مهمترین بخشهای این آئین محسوب میگردد. امام علی (ع) به همراه کتاب منحصر به فرد خود که از اسلام و قرآن کریم نشات گرفته شده، ادامه دهنده شیوه و آئین حکومتداری در اسلام هستند. ایشان که در سختترین شرایط دوران امامت خود نمونه بارزی از سیاستهای داخلی و خارجی را نسبت به مردم و دول دیگر عرضه داشت؛ با جمعآوری تمامی این عملکردها و آداب و رسوم در نهجالبلاغه، الگویی برای سردمداران حکومتهای اسلامی و غیراسلامی حال حاضر مطرح میکند. اصول مکتوب انقلاب اسلامی ایران نمونه بارزی از شیوه حکومتداری اسلامی چه در سطح داخلی و چه در سطح خارجی بوده است. در این مقاله سعی نگارنده بر این بوده است؛ تا با استفاده از روشهای کتابخانهای و منابع اینترنتی و با استفاده از سخنان امام علی (ع) و تاکید بر قاعده نفی سبیل و نظریه رئالیسم تدافعی به بررسی مقوله امنیت در سیاست خارجی اسلامی از دیدگاه نهجالبلاغه با تاکید بر انقلاب اسلامی ایران بپردازیم. فرضیه مقاله این است که، نهجالبلاغه با الهام از شیوه حکومتداری امام علی (ع) میتواند به ارائه الگویی برتر در زمینه امنیت در عرصه سیاست خارجی اسلامی بپردازد.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله سعی نگارنده بر این بوده است؛ تا با استفاده از روشهای کتابخانهای و منابع اینترنتی و با استفاده از سخنان گرانبهای امام علی (ع) و تاکید بر قاعده نفی سبیل و نظریه رئالیسم تدافعی به بررسی مقوله امنیت در سیاست خارجی اسلامی از دیدگاه نهجالبلاغه با تاکید بر انقلاب اسلامی ایران بپردازیم.
واژگان کلیدی: نهجالبلاغه، روابط بینالملل، انقلاب اسلامی ایران، حکومت اسلامی، امنیت مقدمه تبیین دین بعنوان نیروی جدید تأثیرگذار بر سیاست بینالملل به معنای گسست از سنت نظری حاکم بر این عرصه و بنیادگذاری منطق تبیین جدیدی بر محور و مدار دین نیست، بلکه معطوف به جستجوی ابزارهایی برای واکاوی نقش این عامل نوظهور است.
پایان یافتن جنگ سرد، اولویتهای امنیتی کشورها و تحول مفهومی امنیت که امروزه به صورت جهانی تعریف میگردد، توجه بیشتر به اقتصاد در سیاستهای جهانی، مطرح شدن بازیگران جدید و اهمیت یافتن افراد و نهادهای غیردولتی در جهان، موجب شده است تا کشورها برای تأمین منافع ملی خود علاوه بر روشهای گذشته، ابزارها و راههای جدیدی را بکار بگیرند که مهمترین آن را میتوان بهرهگیری از دیپلماسی عمومی دانست.
بر همین اساس تبیین و تحلیل این جایگاه از منظر اسلامی نیز قابل بررسی بوده، بگونهای که پیامبر گرامی اسلام (ص) که پیامآور و الگوی بسیار اساسی در تمامی شئون زندگی اعم از مدیریت، حکومت و سیاست میباشد به اهمیت این جایگاه پرداخته و در سیره و رفتار سیاسی خویش در روابط خارجی نقش دیپلماسی پر رنگتر از مفاهیم دیگر معنا نموده است.