چکیده:
مساله مسکن در ایران تقریبا از دهه ۶۰ میلادی به بعد شکل جدی به خود گرفته و اوج بحران مسکن در ایران را
(به ویژه به لحاظ قیمت و هزینه) باید در سالیان اخیر بدانیم. این بحران در سالیان اخیر باعث شده هزینههای مسکن
در بین خانوارهای شهری ایران بالاترین درصد را نسبت به دیگر هزینهها شامل میشود. با توجه به اهمیت این
مبحث. در این مقاله سعی شده با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی مخارج مسکن نسبت به درآمد و هزینه
خانوارهای شهر قم - به عنوان یکی«از پرجهعیتترین و مهم ترین شهرهای ایران- پرداخته شود. بر این اساس
آمار هزینه مسکن, درآمد و هزینههای خانوازهای آثبهر قم از نتایج طرح هزینه و درآمدهای قم, طی سالهای ۸۵-
۶ استخراج شده است و بر اساس/درآمد. خانوارهایی شهر قم به دهکهای درآمدی تقسیم شدهاند. بررسی سهم
هزینههای مختلف در بین گروههای مختلف,نشان میدهد بی سالهای ۷۶-۸۵ هزینههای مسکن در بین گروههای
مختلف به طور حدود 7۳۳ کل هزینههای خانواز را شامل میشده.است و در این دوره به طور سالانه 7۲۵ رشد
داشته است. همچنین هزینه مسکن نسبت به درآمد خانوار در گرژههای درآمدی مختلف, اختلاف بسیار فاحشی
داشته است به گونهای که گروههای پر درآمد حدود ۳۰/ خویش را صرف هزینههای مسکن مینمایند
در حالیکه گروههای کمدرآمد درصد بسیار بالایی از درآمد خویش (بیش از ۶۰/) را به هزینههای مسکن
اختصاص میدهند. به طور کلی از نتایج این مقاله چنین برداشت میشود که, سهم هزینههای مسکن در سبد
هزینههای خانوارهای شهر قم بسیار بالاست (این درصد در شهر قم تقریبا بیش از ۲برابر کشورهای توسعه یافته
است). علاوه بر این گروههای کم درآمد شهر نسبت به گروههای پردرآمد شهر قم دارای«لشکلات بیشتری به لحاظ
هزینههای مسکن و تامین آن هستند. به طور کلی نیز بالا بودن سهم هزینههای مسکن در مد آمزینههای خانوار در
ایران را بایستی ناشی از نظام نامناسب برنامهریزی و مدیریت مسکن کشور دانست. در پایان«این مقاله نیز
راهکارهایی برای کاهش هزینههای مسکن به ویژه برای گروههای گروههای کم درآمد ارائه شده اشست.