چکیده:
با توجه به روند افزایش جمعیت و گسترش شهر نشینی، امکان سنجی توسعه ی شهرهای جدید با توجه به پارامترهای اقلیمی، نقش عمده ای را در برنامه ریزی و مکانیابی ایفا می کند. در پژوهش حاضر اهمیت و وزن پارامترهای اقلیمی با بهره گیری از منطق سلسله مراتبی فازی و داده های حاصل از دو پرسشنامه دلفی و مقایسه ی زوجی، تعیین و در مکانیابی و امکان سنجی توسعه ی شهرهای جدید و بررسی مناطق مستعد از نظر شرایط اقلیمی در مطالعه ی موردی استان قزوین استفاده شد. در نهایت 6/9 درصد مساحت استان در ناحیه بسیار مطلوب، 3/31 درصد در نواحی مطلوب، 7/40 درصد در نواحی حد متوسط، 3/12 درصد در مناطق نامناسب و 1/9 درصد در منطقه بسیار نامناسب از نظر امکان سنجی توسعه ی شهری جدید در استان قزوین قرار گرفته اند.
خلاصه ماشینی:
هدف پژوهش حاضر تعیین اهمیت پارامترهای اقلیمی با استفاده از منطق تحلیل سلسله مراتبی فازی در امکانسنجی توسعه شهری جدید در استان قزوین می باشد.
نقشه ی فازی شدهی پراکنش روزهای غباری سالانه ی استان قزوین (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) در شکل (٥) بر اساس ارزشگذاری متخصصین در خصوص وضعیت رطوبت نسبی نواحی رازمیان در شمال شرق، آوج در جنوب غرب، تاکستان در مرکز و نواحی کوچکی در شمال و شرق در استان بهترین وضعیت و بالاترین رتبه را دارند، نواحی اطراف سیردان بدترین وضعیت و پایین ترین رتبه را دارند.
بر این اساس نواحی شرقی استان شامل آبیک، خاکعلی ، محمدیه ، الوند و قزوین همچنین منطقه ی کوچکی از شمال استان در حوالی شهر رازمیان جزو مناطق بسیار مناسب برای ایجاد شهرهای جدید و توسعه شهری شناخته شده (رجوع شود به تصویر صفحه) است .
(رجوع شود به تصویر صفحه) پس از امکان سنجی توسعه شهری جدید در استان قزوین بر اساس عناصر اقلیمی و منطق تحلیل سلسله مراتبی فازی ، تعیین مناطق مستعد جهت توسعه پایدار شهری مستلزم بررسی و شناخت اثرات پارامتر تأثیرگذار باد بر معیارهای توسعه و پایداری شهری می باشد.
بر اساس اصول امکانسنجی توسعه ی شهری جدید با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی فازی (شکل (١٢)) این شهر در محدودهی بسیار مناسب قرار گرفته است ؛ اما عدم توجه به الگوی وزش باد در این منطقه موجب انتقال آلودگی صنایع واقع در شهر صنعتی البرز به شهر الوند و از آنجا به شهر قزوین می شود.