چکیده:
مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش تعاونی های کشاورزی در توانمندسازی اجتماعی زنان روستایی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق زنان عضو تعاونی های کشاورزی استان تهران به تعداد 150 نفر بودند که بر اساس جدول مورگان، 108 نفر از آن ها از طریق نمونهگیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به منظور اطمینان و دقت بیشتر، در نهایت 118 پرسش نامه جمع آوری شد. ابزار اصلی تحقیق پرسش نامه ای متشکل از دو بخش ویژگی های فردی و توانمندی اجتماعی بود. روایی پرسش نامه مذکور به تایید گروهی از استادان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و کارشناسان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رسید. همچنین به منظور تعیین پایایی آن، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد (78/ 0= a). نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان توانمندی اجتماعی زنان روستایی، در زمان قبل و پس از عضویت، تفاوت معناداری وجود داشت به طوری که پس از عضویت، میزان توانمندی اعضا افزایش یافته بود. با توجه به نتایج حاصل از معادله رگرسیونی، متغیرهای سابقه عضویت در تعاونی، درآمد، تحصیلات و مالکیت زمین توانستند 2/ 34 درصد از تغییرات متغیر وابسته یعنی توانمندی اجتماعی را تبیین کنند.
This study was conducted to investigate the role of agricultural cooperatives on social empowerment of rural women in Tehran Province. Population consisted of all women members of agricultural cooperatives in Tehran Province (N=150). The sample size was estimated by Krejcie and Morgan’s Table (n=108) which finally 118 questionnaires were collected and analyzed. The data collection instrument was a questionnaire. Validity was confirmed by a panel of experts consisting of faculty members at Tarbiat Modares University and specialists of Ministry of Labor، Welfare and Cooperative. A pilot test was implemented and the reliability gained was (α= 0.78). The results showed that there was a significant difference between social ability of women، before and after membership in cooperatives. Also، result of regression analysis indicated that four variables consisted of the number of years served as a member of cooperatives، income، education and ownership of land could explain 34.2 percent of social empowerment.
خلاصه ماشینی:
همچنین تحقیق بر روی ١٠١ عضو تعاونی مورد اشاره نشان داد که مشارکت زنان در فعالیت های اجتماعی افزایش یافته است (٢٠٠٢ ,ILO).
روش شناسی تحقیق این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و از نظر هدف ، کاربردی وابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ای متشکل از ٢٤ گویه بوده است که میزان توانمندی اجتماعی زنان روستایی (زنانی که عضو تعاونیهای کشاورزی زنان روستایی بودند) را در دو زمان قبل و پس از عضویت در تعاونی کشاورزی، بررسی کرده اند.
میزان پایایی بخش های مختلف با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (به تصویر صفحه مراجعه شود) در این تحقیق به منظور بررسی رابطۀ بین متغیرهای مستقل (سن ، سطح تحصیلات ، میزان درآمد، مالکیت زمین و سابقۀ عضویت ) با توانمندی اجتماعی اعضا از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد.
رتبه بندی متغیرهای توانمندی اجتماعی در زمان قبل و پس از عضویت (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ: یافته های تحقیق جهت بررسی نقش تعاونیهای کشاورزی در توانمندسازی اجتماعی زنان روستایی، آزمون tهمبسته مورد استفاده قرار گرفت .
خلاصۀ نتایج تحلیل رگرسیون چندگانۀ متغیرهای مستقل و توانمندی اجتماعی (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجه گیری و پیشنهادها این مقاله نقش تعاونیهای کشاورزی در توانمندسازی زنان روستایی را بررسی کرد.
The Role of Agricultural Cooperatives on Social Empowerment of Rural Women in Tehran Province S.
Sadighi3 Received: 18/01/2014 Accepted: 01/07/2014 Abstract This study was conducted to investigate the role of agricultural cooperatives on social empowerment of rural women in Tehran Province.