چکیده:
ابراهیم گلستان بعنوان یک نویسنده و رمان نویس، تاثیر ملموس و مشخصی بر نسل نویسندگان پس از خود گذاشته است. نوع نثر موزون، آهنگین، شاعرانه و متشخص او که از سویی تحت تاثیر نثر زیبا و آهنگین گلستان سعدیست و از سوی دیگر متاثر از نویسندگان آمریکایی همدورﮤ او همچون همینگوی است، در مجموعه های داستانی «آذر، ماه آخر پاییز»، «شکار سایه»، «جوی و دیوار و تشنه»، «مد و مه» و داستان بلند «خروس» شکلی خاص و متکامل میگیرد که با برداشتهایی ذهنی و زبانی از سوی نویسندگان بعد از خود مواجه میشود؛ بگونه ای که میتوان گفت گسترﮤ زبان حاکم بر ادبیات داستانی امروز و ایجاد شگردهای برخورد با زبان، همچون خلق فضاهای موزون و شاعرانه در بافت زبان، سرچشمه ای حقیقی و آشکار در آثار ابراهیم گلستان دارند. در این مقاله سعی بر آنست تا با مرور ویژگیهای خاص سبکی ابراهیم گلستان و نحوﮤ تاثیر پذیری او از دیگر نویسندگان قدیم و جدید، نوع تاثیرگذاری او بر فضای ادبی معاصر در ایران مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
نوع نثر مـوزون ، آهنگـین ، شـاعرانه و متشخص او که از سویی تحت تاثیر نثر زیبـا و آهنگـین گلـستان سعدیـست و از سوی دیگر متاثر از نویسندگان آمریکایی همدورة او همچون همینگـوی اسـت ، در مجموعه های داستانی «آذر، ماه آخر پاییز»، «شکار سایه »، «جوی و دیوار و تـشنه »، «مد و مه » و داستان بلند «خروس » شکلی خاص و متکامل میگیرد که با برداشتهایی ذهنی و زبانی از سوی نویسندگان بعد از خود مواجه میشود؛ بگونه ای کـه میتـوان گفت گسترة زبان حاکم بر ادبیات داستانی امروز و ایجاد شـگردهای برخـورد بـا زبان ، همچون خلق فضاهای موزون و شاعرانه در بافت زبان ، سرچشمه ای حقیقـی و آشکار در آثار ابراهیم گلستان دارند.
com@Alirezap٣ مقدمه : منتقدان و پژوهشگران حوزة ادبیات داستانی معمولا بسرعت از کنار فعالیتها و آثار داستانی گلستان میگذرند و بی توجه به ریشه یابی برخی جریانات ادبی امروز ایران ، به جـای بحـث دربارة شیوه های برخورد گلستان با مقولة زبان و بهره گیـری او از ظرفیتهـای زبـانی و نـوع منش اجتماعی او، به کنکاش در برخی حاشیه های زندگی شخـصی و روابـط خـصوصیش میپردازند؛ بگونه ای که در این میانه آنچه مغفول می افتد ادبیاتست و نوع منحصر بفردی کـه او از یک نویسندة صاحب سبک ارائه میدهد.