چکیده:
احکام جهاد، ارتداد، تکفیر، هجرت، احکام ساب النبی صلّی الله علیه و آله و سلّم و ...، قوانینی برای حفظ
کیان شریعت اسلامی است. تکفیر در سه مقطع از تاریخ اسلام دچار تغییر و انتحراف شد
و از قانونی برای دفاع از کیان اسلام به قانونی علیه مسلمانان تبدیل شد. خوارج»
اینتیمیه و محمد بن عبدالوهاب این سه دوره را ایجاد کردند. هر سه جریان» ظاهرگرا و
حدیثگرا هستند که نشان از دوری از مبانی فقهی اجتهادی دارد. نوع برخورد سلفیان و
آید. این مفهوم جدید شاخصههایی مانند جزئیت عمل در تعریف کفر, تاسیس مفهوم
عمل نفسی, یکسان انگاری تمامی اقسام کفر» تاسیس ملازمه بین فسق و کفرء انصراف
لفظ کفر در ادله به کفر شرعی و ... دارد. مفهوم جدید کفرء نوعی بدعت خطرناک است
که مفهوم کفر را توسعه داده و روند تکفیر را روزبهروز بیشتر ترویج میدهد.
خلاصه ماشینی:
مفهوم کفر نزد سلفیان اسلام برای مسلمان ارزش بسیاری قائل است و هیچگاه اجازه تعدی به مسلمان را نمیدهد و البته در کافر دانستن یک انسان، کمال احتیاط را دارد.
1. عدمکفایت تصدیق نزد سلفیان (جزئیت عمل در مفهوم ایمان) در تعریف کفر اشاره شد که کفر نزد عموم مسلمانان عدم اعتقاد و تصدیق است و صرف اینکه شخصی شهادت را بگوید از دایره و محدوده کفر خارج و مسلمان محسوب میشود، حتی اگر وی مسلمانی فاسق باشد و در عمل به دستورات دینی ملتزم نباشد.
ایشان در تعریف مفهوم ایمان با قرار دادن شرط عمل در تعریف ایمان، آن را ضیق کرده و کفر را که در نقطه مقابل آن است به صورت بیسابقهای توسعه دادهاند و در عمل دیدهایم که چگونه بر اساس این توسعه مصادیق بسیاری در مجموعه کفر قرار میگیرد.
کاملا معلوم است، لفظی که چند معنی دارد، مجمل است و باید دید آیا قرینهای وجود دارد که یک معنی را بر آن مترتب کند یا نه؟ این روش در بین فقهای تمام مذاهب مرسوم است،اما سلفیان و ابنتیمیه در فهم ادله و نصوص، کفر را اولا یک حکم شرعی میدانند و ثانیا آن را بدون دلیل به فرد اکبر منصرف میکند.
مثلا اگر قرار باشد لفظ کفر در آیه شریفه (ومن لم یحکم بما أنزل الله فأولئک هم الظالمون( به معنای کامل و فرد اکمل یعنی کفر اکبر فرض شود، نتیجه آن این است که با توجه به عام بودن کلمه «من» تقریبا بر هرکسی که در زندگی گناهی مرتکب شده قابلحمل میشود و همگی باید از دین خارج باشند.