چکیده:
پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مولفههای ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان و وسایل ارتباطات جمعی در تقویت افکار عمومی و سلامت سیاسی کشور در تهران با هدف شناخت روابط جامعهپذیری سیاسی؛ ایجاد وفاق ملی و گفتگو میان مردم، روشنفکران و حکومت؛ اثرگذاری برنامهها و افکار خود، جلب افکار عمومی مردم و همچنین افزایش سطح تعاملات و تبادلات میان افراد با ارتباطات سیاسی و اقتصادی و وسایل ارتباطات جمعی میپردازد. روش پژوهش برمبنای توصیفی پیمایشی به تحلیل همبستگی میپردازد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و دانشجویان دانشکدههای علوم سیاسی دانشگاههای تهران، شهید بهشتی و دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات و تهران مرکز میباشد که حجم نمونه 200 نفر به شیوه فرمول کوکران به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه مربوط تکمیل گردید، ابزار پژوهش برمبنای پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در دامنهای از 78 تا 86 درصد بدست آمده است، تحلیل دادهها توجه به ماهیت مقیاس اندازهگیری از آزمونهای رگسیون و ضریب همبستگی استفاده شده است. یافتهها نشان میدهد که جامعهپذیری سیاسی، ایجاد وفاق ملی و گفتگو میان مردم، روشنفکران و حکومت، اثرگذاری برنامهها و افکار خود، جلب افکار عمومی مردم، افزایش سطح تعاملات و تبادلات میان افراد با ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان با وسایل ارتباطات جمعی در دانشکدههای علوم سیاسی دانشگاههای مورد مطالعه رابطه معنیداری وجود دارد. یعنی با افزایش هریک از مولفههای ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان و وسایل ارتباطات جمعی (P<0/05). تقویت افکار عمومی و سلامت سیاسی کشور نیز افزایش مییابد.
خلاصه ماشینی:
یافتهها نشان میدهد که جامعهپذیری سیاسی؛ ایجاد وفاق ملی و گفتگو میان مردم، روشنفکران و حکومت؛ اثرگذاری برنامهها و افکار خود، جلب افکار عمومی مردم، افزایش سطح تعاملات و تبادلات میان افراد با ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان با وسایل ارتباطات جمعی در دانشکدههای علوم سیاسی دانشگاههای مورد مطالعه رابطه معنیداری وجود دارد.
امروز سیاست دیگر نمیتواند مثل گذشته بدون داشتن ارتباطات به حیات خود ادامه دهد و در این خصوص مسئله اعتماد عامه مردم به ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان (احزاب) و رسانهها در تقویت افکار عمومی و سلامت سیاسی کشور بسیار حائز اهمیت است.
در دوره معاصر، ارتباطات، نوعی از فعالیتهای مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را در برمیگیرد و در این میان با پیچیدهتر شدن و گسترش جوام ، اهمیت ارتباطات در بعد سیاسی و افتصادی نیز روزافزون میگردد تا حدی که باید گفت در شرایط فعلی ارتباطات مایه اصلی زندگی سیاسی – اقتصادی است و بدون بهرهگیری از وسایل ارتباطی و رسانههای گروهی نظامهای سیاسی قادر به نظم بخشیدن در جامعه و شریک ساختن مردم در زندگی سیاسی نیستند.
1- مدل و فرضیه همانطور که از موضوع پژوهش مشخص است، متغیر مستقل (متغیرهای اثرگذار): جامعهپذیری سیاسی؛ ایجاد وفاق ملی و گفتگو میان مردم، روشنفکران و حکومت؛ اثرگذاری برنامهها و افکار خود، افزایش سطح تعاملات و تبادلات میان افراد و متغیر وابسته (متغیر اثرپذیر): ارتباطات سیاسی و اقتصادی نخبگان با وسایل ارتباطات جمعی، اساس مطالعه رابطه بین این دو متغیر تشکیل میدهد.