چکیده:
برای صدور اسناد رسمی در کشورهای مختلف جهان، سیستم های متفاوتی وجود دارد، ولی به طور کلی می توان آن ها را به سه دسته تقسیم کرد. که دسته نخست کشورهای دارای سردفتری لاتینی مانند فرانسه هستند که در آن ها سردفتران لزوما باید حقوقدان باشند و برای دریافت مجوزهای سردفتری باید از مراحل بسیار پیچیده ای عبور کـنند و حتی ممکن است دریافت مجوزهای سردفتری چندین سال به طول بیانجامد. دسته دوم کشورهای دارای سردفتری عادی (عمومی) اسناد رسمی هستند مانند، امریکا که در آن ها دریافت مجوزهای سردفتری آن چنان سخت نبوده و حتی نیازی نیست که سردفتران حتما حقوقدان باشند و دسته سوم کشورهایی هستند که تلفیقی از هر دو روش را برگزیدند مانند، ایران که دارای مقرراتی هستند که شباهت هایی به مقررات هر دو سیستم دارد یعنی برخی از سختگیری های سیستم لاتینی را دارند ولی به طور کامل از این سیستم پیروی نمی کنند.
خلاصه ماشینی:
(Piombio, 1997: 3) به این ترتیب سند رسمی در حقوق کشورهای مختلف جهان تقریبا مفهوم واحدی یافت و از مطالعه مجموع مواد مربوطه در قوانین کشورهای مختلف، چنین استنباط میشود که سند رسمی، سندی است که مطابق قوانین توسط دفاتر اسناد رسمی یا جانشینان آنها ثبت شده باشد.
1-2- تسلیم درخواست سردفتری به طور معمول برای آنکه تقاضای سردفتری مورد بررسی قرار گیرد، داوطلبان باید طبق آخرین فرم رسمی که توسط دولت ایالتی تهیه شده است، تقاضانامه خود را پر کرده و تحویل مقامات مجاز دهند.
با توجه به اینکه در حال حاضر، رئیس قوه قضاییه، اختیارات خود را در خصوص دفاتر اسناد رسمی به رئیس سازمان ثبت اسناد و املاک کل کشور تفویض مینماید، صدور ابلاغ سردفتری برای متقاضیان بر طبق ماده 2 قانون دفاتر اسناد رسمی، توسط این سازمان پس از جلب نظر مشورتی کانون سردفتران و دفتریاران انجام میپذیرد (عباسی داکانی، 1388: 50-51).
با این حال، سازمان ثبت، در صدور ابلاغ سردفتری آزاد نمیباشد چرا که بر طبق ماده 5 قانون دفاتر اسناد رسمی، در شهرها برای حداقل هر پانزده هزار نفر و حداکثر هر بیست هزار نفر با توجه به آمار و درآمد حاصل از حق ثبت معاملات، یک دفترخانه و در شهرها و بخشهایی که جمعیت آنها کمتر از پانزده هزار نفر باشد، یک دفترخانه، قابل تأسیس است.