چکیده:
در پژوهش حاضر، با رویکرد زبانشناسانه و روش تحلیلی ـ توصیفی ، زبان شعر احمدرضا احمدی از منظر صورتگرایی (فرمالیسم) نقد و بررسی میشود. از کاربست این نظریه در بررسی اشعار احمدی، این نتیجه به دست آمد که زبان خاص وی، با کمک انواع آشناییزداییها و هنجارگریزیهای لفظی و معنایی و نیز ساخت ترکیبات و اصطلاحات گوناگون، برجستگی ویژهای پیدا کردهاست که میتوان گفت سبک و زبان متفاوتی دارد. شاعر از ابتدای کار سرودن تاکنون، یکسانی زبان و محتوا را در سرودههای خود حفظ کردهاست و به شکلی روایتگونه، روزمرگیها و اتفاقات رایج زندگی را بازنمودهاست و با بهرهگیری از توان بالقوّۀ زبان و عدول از هنجارهای زبانی و فنّ زدودن عادتهای مألوف و مأنوس کاربردهای رایج کلمات و جملات، روایتها و مضمونهایی نو آفریده، شکل تازهای به زبان بخشیدهاست.
خلاصه ماشینی:
کاربست اشکال آشناييزدايي و هنجارگريزي در شعر احمدرضا احمدي 1 سيد علي سراج استاديار زبان و ادبيات فارسي دانشگاه پيام نور فاطمه برکتي دانش آموختۀ کارشناسيارشد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه آزاد اسلامي گچساران (تاريخ دريافت : ١٣٩٥/٩/٢؛ تاريخ پذيرش : ١٣٩٥/١١/١٣) چکيده در پژوهش حاضر، با رويکرد زبان شناسانه و روش تحليلي ـ توصيفي ، زبـان شـعر احمدرضـا احمـدي از منظر صورت گرايي (فرماليسم ) نقد و بررسي ميشود.
شعر احمدي زبان خاص خود را دارد و براي نقد اشعارش بايد در اين زبان جست : «شعر او داراي بيان تصويري است ؛ يعني به جاي آنکه او در کلمه فکر کند، در تصـوير فکـر مـيکنـد، و بـه جاي آنکه با واژه هاي مجرد حرف بزند، با تصاوير قابل لمس حرف ميزند» (صمدي، ١٣٨٦: ٧٩).
اسـتفاده از ظرفيـت هـاي بيـان گفتـار و محـاوره ، سطرسازيهاي بلند، تقطيع متفاوت ، ترکيب پاساژهاي معنايي نامرتبط در شعري واحد، اسطوره زدايي از زبان فاخر، طرح کردن شعر «شـهري» بـا فضاسـازيهـاي ملموس و مرتبط با عناصر زنده و در جريان زيست روزمره و امکان بخشيدن بـه ساده ترين حوادث براي به شعريت رسيدن ، از مهم ترين پيشـنهادهايي اسـت کـه احمدي آن را در فضاي شعر معاصر مطرح کرده است » (احمدي، ١٣٨٦: ١٢٨).
نتيجه احمدي يکي از شخصيت هاي شاخص و تأثيرگذار در ادبيـات معاصـر فارسـي و شـاعري صاحب سبک (بنيانگذار شعر موج نو) است که از روش هـا و شـيوه هـاي آشـناييزدايـي و هنجارگريزي، براي برجسته سازي زبان شـعري خـود سـود جسـته اسـت .