چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ماندگاری و خروج از مداخلات درمانی اعتیاد بر اساس اختلال های شخصیت انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش معتادان شهرستان اردبیل بودند که به یکی از مراکز ترک اعتیاد مراجعه کردند. تعداد 349 نفر از آنان بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونهگیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از آزمون بالینی چند محوری میلون-3 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل تابع تشخیص نشان داد که اختلالهای شخصیت اسکیزوئید، اجتنابی، افسرده، وابسته، نمایشی، خودشیفته، ضداجتماعی، سادیستیک، وسواسی، منفیگرا، خودآزار و اسکیزوتایپال توان پیشبینی ماندگاری و خروج معتادان از مداخلات درمان اعتیاد را دارند؛ اما اختلالهای شخصیت مرزی و پارانوئید توان پیشبینی ماندگاری و خروج معتادان از مداخلات درمان اعتیاد را ندارند. نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گرفته میشود که اختلالهای شخصیت، ماندگاری و خروج معتادان از مداخلات درمان اعتیاد را پیشبینی می کنند. این نتایج دارای تلویحات مهمی برای کمپها و مراکز ترک اعتیاد میباشد.
Objective
The present study aimed at predicting retaining and resigning addiction treatment interventions based on personality disorders.
Method
A descriptive-correlational research design was employed for the conduct of this study. The statistical population of this study consisted of all addicts in Ardabil city who presented to one of the addiction treatment centers. From among this population, 349 participants were selected based on through multi-stage cluster sampling. Data was collected using Millon Clinical Multiaxial Inventory (MCMI-III).
Results
The results of discriminant function analysis showed that Schizoid, Avoidant, Depressive, Dependent, Histrionic, Narcissistic, Antisocial, Sadistic, Compulsive, Negativistic, Self-Defeating and Schizotypal personality disorders enjoy the power of addicts' retaining and resigning addiction treatment interventions; however, Borderline and Paranoid personality disorders could not predict it.
Conclusion
Therefore, it can be concluded that personality disorders predict addicts' retaining and resigning addiction treatment interventions. These findings have important implications for camps and addiction treatment centers
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گرفته میشود که اختلال های شخصیت ، ماندگاری و خروج معتادان از مداخلات درمان اعتیاد را پیش بینی میکنند.
Schiffer, Pedersen, Broers, 6.
Dermody, Cheong, & Munuck Widdershoven, & Denollet نمیتوان گذشــت .
دونلان ، کـانگر و بریـانـت ٨ (٢٠٠٤) با بررســـی روی نمونه های مختلف اعتیاد نشـــان داد که بیش از نیمی از افراد مبتلا به ســوءمصــرف مواد، حداقل از یک اختلال شــخصــیت رنج می برند و 1.
Myrsth, Pallesen, Molde, Johnsen, 5.
Doran, McChargue, & Cohen 7.
Donnelan, Conger, & Bryant 4.
به عنوان مثـال کریگر ٥ و همکـاران (٢٠١٦) بـا مطـالعـه رونـد درمـان اعتیاد در افراد با و بدون اختلال شـخصـیت نشان دادند که بین دو گروه هیچ تفاوت معناداری در پایبندی یا خروج از فرایند درمان وجود ندارد.
Rady, Salama, Elkholy, & Shawky 4.
در این روش افراد مـانـده و خارج شــده از مداخلات درمانی اعتیاد به عنوان متغیر ملاک و اختلال شــخصــیت به عنوان متغیر پیش بین در نظر گرفته شـده اسـت .
1. Millon Clinical Multiaxial Inventory (MCMI-III) روش اجرا نحوه ی جمع آوری اطلاعـات بـدین صـــورت بود کـه پس از انتخـاب نمونـه پژوهشـــی طبق ملاکهای ورود، از افراد درخواســت شــد تا در پژوهش شــرکت کنند.
هدف پژوهش حاضـر بررســی نقش اختلال شــخصــیت در پیش بینی ماندگاری و خروج از مـداخلات درمـانی اعتیـاد بود.
از ســوی دیگر ســطح معناداری نشــان میدهد که تحلیل تابع تشــخیص برای پیش بینی گروه خروج کننـده از درمـان اعتیـاد و ماندگار در درمان اعتیاد معنادار اســـت .
Relationship between personality disorders and relapses among sample of substance abuse patients.