چکیده:
آپارتماننشینی مانند بسیاری از دیگر مظاهر شهرنشینی، بیش از آنکه از دل جامعهی ما جوشیده باشد از غرب اقتباس شده است. گسترش روزافزون این پدیده میتواند پیامدهای مثبت و منفی زیادی به همراه داشته باشد. در جامعهی ما چون زنان معمولاً کمتر از مردان شاغلند و بیشتر در محیط خانه و آپارتمان هستند، بنابراین تجربهی زندگی در این محیطها باعث شکلگیری نگرش خاصی نسبت به آپارتماننشینی در ذهن آنها میگردد. از آنجا که نگرشها میتوانند روی رفتار، سلامت روانی و ذهنی افراد، روابط اجتماعی، استحکام خانواده و دیگر ابعاد زندگی تأثیرگذار باشند، بنابراین با توجه به این تأثیرات بررسی نگرش نسبت به آپارتماننشینی دارای اهمیت است. روش این تحقیق پیمایشی است؛ دادهها با ابزار پرسشنامه و با استفاده از شیوه نمونهگیری دومرحله ای که درمرحله اول خوشه ای ودرمرحله دوم درداخل خوشه های انتخابی به روش سیتماتیک زنان انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند از ۳۸۴ نفر از زنان متأهل شهر یزد گردآوری شدهاست. یافتههای تحقیق بیانگر آنست که میانگین نگرش زنان شهریزد نسبت به آپارتماننشینی، از حد متوسط پایینتر است. وزنان آپارتماننشین در مقایسه با زنان ویلایینشین، نگرش مثبت تری نسبت به آپارتمان نشینی دارند. همچنین، زنان غیر بومی در مقایسه با زنان بومی، نگرش مثبتتری نسبت به آپارتماننشینی دارند.واین تفاوت ها ازنظر آماری معنادار است. و زنان شاغل نیز در مقایسه با زنان غیر شاغل نگرش مثبتتری نسبت به آپارتماننشینی دارند اما این تفاوت ازنظر آماری معنادارنیست. از سویی دیگر، بین متغیرهای سن و بعد خانوار و نگرش نسبت به آپارتماننشینی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. در حالیکه بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی و نگرش نسبت به آپارتمان نشینی رابطه معناداری وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
با اینکه در زمان ها و با انگیزه های مختلف و در الگوهای متفاوت ایجاد شده انـد، اما به تبع شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی حاکم بر جامعه و بخش مسکن ، با نگرش ها و سلایق ساکنین آنها متناسب نبوده و لزوما از تمـامی معیارهـای ایجـاد محـیط مطلـوب برخوردار نیستند(عزیزی و محمد نژاد،٢٨:١٣٨٦) و بـه دلیـل عـدم برخـورد مناسـب بـا پدیده ی بلندمرتبه سازی و آپارتمان نشینی در ایران و در نظر نگرفتن علایق و نگرش هـای ساکنان آنها، همواره مشکلات و نارساییهـایی در نحـوه ی اسـتفاده از ایـن بناهـا وجـود داشته است (گلابچی،٥٣:١٣٨٠).
با توجـه بـه سـابقه ی طـولانی مدت شهرنشینی در آن و همچنین رشد سریع جمعیت ناشی از رشد طبیعی و بخصـوص مهاجرپذیری این شهر به دلیل مرکزیت استان ، از یک محیط اجتماعی متمـایز و منحصـر به فرد برخوردار است که برای موضوع پژوهش حاضر در ارتباط با سنجش نگرش زنان ، دارای ویژگیهایی است : «نخست اینکه شهر یزد در زمـره ی یکـی از توسـعه یافتـه تـرین مناطق کشور است و از نظر بسیاری از شاخص های متعـارف اقتصـادی، اجتمـاعی نظیـر تحصیلات ، شهرنشینی و اشتغال بالاتر از متوسط کشوری قرار دارد؛ دوم اینکـه جمعیـت یزد نسبتا همگون است و تنوعات قومی، مذهبی و زبانی چشـمگیر در آن وجـود نـدارد؛ سوم اینکه شهر یزد، فرهنگ مـذهبی و بسـیاری از عناصـر سـنتی خـود را تـا بـه امـروز همچنان حفظ کرده است » ( عباسی شوازی و عسکری ندوشن ،١٣٨٧) بنـابراین ضـروری است تا پژوهش های علمی متعددی در شهرهای مختلف از جمله یزد در مورد نگرش بـه چنین پدیـده ای صورت گیـرد تـا بـا آگـاهی از نگـرش و دیـدگاه هـای مـردم در مـورد آپارتمان نشینی بتوان راهکارهایی را برای کاهش مشکلات ناشی از آن ارائه کرد.