چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سایش اجتماعی و مولفه های هم آفرینی با نقش میانجی عزت نفس سازمانی در اعضای هیات علمی دانشگاههای برتر ایران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل اعضای هیات علمی 20 دانشگاه برتر ایران در سال تحصیلی 92-91 به تعداد 10482 نفر بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقهای متناسب با حجم تعداد 384 نفر انتخاب شدند. برای سنجش متغیر هم آفرینی از پرسشنامه محقق ساخته ، برای سنجش سایش اجتماعی از پرسشنامه دافی (2002) و برای سنجش عزت نفس سازمانی از پرسشنامه پیرس و همکاران (1989) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و با میزان 92/0 و 94/0 تایید شد. در خصوص الگوی معادلات ساختاری هنگامی که متغیر هم آفرینی، متغیر پیشبین و سایش اجتماعی متغیر ملاک بودند، از برازش بهتری برخوردار بود و روابط بین مولفههای هم آفرینی و سایش اجتماعی در سطح 05/0 معنادار بود. یافتهها در مورد متغیر میانجی نشان داد که عزت نفس سازمانی نقش میانجی ایفا نمیکند.
خلاصه ماشینی:
همکاری و هم آفرینی به منظور تحقق اهداف سازمان در صورتی شکل میگیرد که اعضا احساس ارزشمندی کنند و خود را جزء مهمی از دانشگاه بدانند؛ اما با وجود سایش اجتماعی در گروه های آموزشی و میان اعضای هیئت علمی ، ممکن است فشارهای روانی ناشی از سایش آنقدر زیاد باشد که از تحمل فرد خارج باشد؛ به طوری که وی نگرش منفی نسب به خود و شغلش پیدا کند.
متغیرهای موردبحث میتواند اثرات متقابلی داشته باشند که پژوهش حاضر درصدد یافتن الگوی ارتباطی بین آن ها است ؛ بنابراین میکوشد به «بررسی برازش الگوی رابطه سایش اجتماعی و هم آفرینی با نقش میانجی عزت نفس سازمانی با داده ها در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه های برتر ایران » بپردازد.
افراد با عزت نفس پایین احساس میکنند که از دیدگاه دیگران بیارزش هستند و بنابراین انتظار میرود که گرایش به کناره گیری داشته باشند؛ زیرا احساس تعلق و ارزشمندی آنان محقق نمیشود؛ بنابراین فرضیه های بعدی پژوهش را می توان به صورت زیر تدوین کرد: ٣- بین سایش اجتماعی (در سطح همکار) و عزت نفس سازمانی در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه ها رابطه وجود دارد.
٤- بین سایش اجتماعی (در سطح سرپرست ) و عزت نفس سازمانی در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه ها رابطه وجود دارد.
1. Social Identity Theory ٥- بین عزت نفس سازمانی و هم آفرینی (گفت وگو، دسترسی، خطرسنجی و شفافیت ) در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه ها رابطه وجود دارد.