آثار انجمن ادب شیراز ادب و هنر

"امشت از درد فراقش تا بروز آید شبم‌ جان شیرین آید از بس تلخکامی بر لبم‌ گیرم امشب هم بهر ناکامی و سختی گذشت‌ وای اگر خواهد کز اینسان بگذرد چندین شبم‌ خواب درچشمم کجا آید که بگشایند چشم‌ اختران آسمان ز افغان یا رب یا ربم‌ زهره سر برمیزند خندان و خرم ایدریغ‌ کی بود کز در درآید آن درخشان کوکبم‌ آنکه در زد شعلهء شوقی بجان آفتاب‌ بر دل افکند از غم آن ماهر و تاب و تبم‌ زرد روئی چون زراز خونین دلی دارد نشان‌ در فراق صحبت دلدار سیمین غبغبم‌ منزل امید بس دور است و پای بخت لنگ‌ ره نوردی سخت دشوار است با این مرکبم‌ گرچه بی تقدیر کامی برنیاید از طلب‌ بر نگردم زاین طلب تا برنیاید مطلبم‌ فاش میگویم که دانندم بدین پاک اعتقاد نیست جز مهر و وفای دوست دین و مذهبم‌ طبع واجدگر بود بر شیوهء حافظ بنظم‌ جای دارد چون کمین شاگردی از آن مکتبم‌ گوئی از فیض لسان الغیب برجای سخن‌ آب حیوان شد روان از طبع عالی مشربم سید علی مزارعی هنری مرد.."